این مطالعه ژن‌هایی را شناسایی می‌کند که خطر ابتلا به کووید-۱۹ شدید را افزایش می‌دهند

به گزارش مجله خبری نگار، اینکه آیا یک فرد به شدت به کووید-۱۹ مبتلا می‌شود یا خیر، از جمله به عوامل ژنتیکی بستگی دارد. با توجه به این موضوع، محققان بیمارستان دانشگاه بن (UKB) و دانشگاه بن، با همکاری سایر گروه‌های تحقیقاتی از آلمان، هلند، اسپانیا و ایتالیا، گروه بزرگی از افراد مبتلا را بررسی کردند.

آنها نقش مرکزی و از قبل شناخته شده ژن TLR۷ را در بیماری شدید در مردان تأیید کردند، اما همچنین توانستند شواهدی از سهم آن در زنان پیدا کنند. علاوه بر این، آنها توانستند نشان دهند که تغییرات ژنتیکی در سه ژن دیگر سیستم ایمنی ذاتی در ابتلا به کووید-۱۹ شدید نقش دارد. نتایج در مجله Human Genetics and Genomics Advances منتشر شده است.

اگرچه تعداد موارد شدید پس از عفونت با ویروس SARS-CoV-۲ کاهش یافته است، اما هنوز علاقه زیادی به درک این موضوع وجود دارد که چرا برخی از افراد در اوج همه‌گیری ویروس کرونا به بیماری شدید مبتلا شدند و برخی دیگر نه.

پروفسور کرستین لودویگ از موسسه ژنتیک انسانی و بیمارستان دانشگاه بن گفت: «این موضوع مهم است، زیرا اطلاعاتی در مورد عملکرد و پاسخ سیستم ایمنی بدن هنگام اولین تماس با یک عامل بیماری‌زا به ما می‌دهد. اگر درک بهتری از چگونگی پیشرفت بیماری داشته باشیم، می‌توانیم افراد در معرض خطر را شناسایی کرده و از آنها بهتر محافظت کنیم یا درمان‌های هدفمند را توسعه دهیم. ما فرض می‌کنیم که نتایج، حداقل تا حدی، می‌توانند به همه‌گیری‌های آینده منتقل شوند.»

علاوه بر بسیاری از علل احتمالی، مانند سن یا بیماری‌های زمینه‌ای، ساختار ژنتیکی برخی افراد نیز ممکن است باعث بیماری شدید شود. تحقیقات اولیه روی این بیماری همه‌گیر، ژن‌های آسیب‌دیده را شناسایی کرده است که بیشتر آنها در پاسخ ایمنی ذاتی نقش دارند. ژنی که تا به امروز قوی‌ترین شواهد را در مورد آن ارائه داده است، ژن TLR۷ است که در تابستان ۲۰۲۰ به عنوان علت بیماری در دو جفت برادر هلندی با موارد شدید شناسایی شد. با این حال، هنوز مشخص نبود که تأثیر تغییرات ژنتیکی در TLR۷ تا چه حد مستقل از سایر عوامل خطر غیر ژنتیکی، مانند سن یا بیماری‌های قبلی است، یا اینکه آیا ژن‌های دیگری وجود دارند که در آنها جهش‌های به اصطلاح، خطر ابتلا به کووید شدید را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند یا خیر.

در یک مطالعه که اخیراً منتشر شده است، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری پروفسور لودویگ، توالی ژنی ۵۲ ژن کاندید، از جمله TLR۷، را در یک نمونه نسبتاً بزرگ از بیماران بررسی کردند. محققان بن از طریق همکاری با گروه‌های مختلف اروپایی، به مواد DNA از ۱۷۷۲ فرد مبتلا به کووید-۱۹ شدید و ۵۳۴۷ فرد کنترل با وضعیت نامشخص SARS-CoV-۲ از اسپانیا و ایتالیا، یعنی از مناطقی با میزان ابتلا و مرگ و میر بسیار بالا، به ویژه در ابتدای همه‌گیری، دسترسی پیدا کردند. همه قربانیان در زمانی آلوده شده بودند که واکسیناسیون هنوز در دسترس نبود - بنابراین این افراد هیچ گونه محافظت ایمنی نداشتند و تقریباً "بدون آمادگی" در معرض ویروس قرار گرفتند.

در این گروه بزرگ از افراد، جهش‌هایی که ژن TLR۷ را از کار می‌اندازند، در واقع در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید به طور قابل توجهی بیشتر از گروه کنترل مشاهده شد. جانیک بوس، نویسنده اول و دانشجوی دکترا در موسسه ژنتیک انسانی بن، که رهبری این پروژه را بر عهده داشت، می‌گوید: «این «غنی‌سازی» حتی زمانی قوی‌تر بود که فقط افراد مبتلایی در نظر گرفته می‌شدند که به دلیل سن و وضعیت سلامتی‌شان، در واقع خطر بالایی برای پیشرفت شدید بیماری نداشتند. این بدان معناست که جهش‌های خاصی در این ژن، خطر پیشرفت شدید بیماری را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند.» علاوه بر TLR۷، محققان بن همچنین توانستند جهش‌هایی را در سه ژن دیگر، TBK۱، INFAR۱ و IFIH۱، در گروه افراد مبتلا به شدت بیماری شناسایی کنند.

محققان بن سپس با جزئیات بیشتری به TLR۷ پرداختند و نکته جالبی را کشف کردند: ژن TLR۷ روی کروموزوم X قرار دارد که مردان فقط یک نسخه از آن و زنان دو نسخه از آن را دارند. دکتر اکسل اشمیت، که در موسسه ژنتیک انسانی و گروه نوروپدیاتریکس در UKB اقامت دارد و این مطالعه را به همراه پروفسور لودویگ رهبری کرد، می‌گوید: «بنابراین اگر عملکرد TLR۷ در یک نسخه از بین برود، مردان دیگر ژن عملکردی ندارند - از طرف دیگر، زنان هنوز یک نسخه سالم دارند، بنابراین حداقل مقداری از TLR۷ عملکردی دارند؛ بنابراین برای ما تعجب‌آور بود که ما جهش‌های TLR۷ را بیشتر در زنان مبتلا به کووید-۱۹ شدید نیز یافتیم.» محققان بن به همراه تیم پروفسور الکساندر هویشن از بیمارستان دانشگاه رادبودومز در هلند، نشانه‌های اولیه‌ای را یافته‌اند که نوع تغییرات ژنتیکی در زنان متفاوت است: در حالی که در مردان جهش‌ها منجر به عدم وجود TLR۷ می‌شوند، در زنان به نظر می‌رسد نسخه‌های «شکسته» TLR۷ با نسخه‌های «سالم» تعامل دارند و بنابراین بر عملکرد آنها نیز تأثیر می‌گذارند. لودویگ می‌گوید: «ما فرض می‌کنیم که TLR۷ نیز ممکن است در زنان مبتلا به کووید شدید مختل شود، اما احتمالاً از طریق یک مکانیسم بیولوژیکی متفاوت.» او اکنون با گروه‌هایی از خوشه Immunosensation ۲ همکاری می‌کند تا دریابد که آیا این فرضیه صحیح است یا خیر و اگر چنین است، این مکانیسم چه تأثیراتی بر سیستم ایمنی دارد.