به گزارش مجله خبری نگار، گاهی اوقات فرد به دلیل ویژگیهای شخصیتی خاص یا به عنوان واکنشی به تعدادی از رویدادهای منفی زندگی، تنهایی را آگاهانه انتخاب میکند. اما انزوای اجتماعی همچنین میتواند به دلیل بیماری یا ناتوانیهای ناشی از پیری، اجباری باشد. این امر وضعیت دشوار فعلی را تشدید میکند و منجر به مشکلات سلامتی خطرناکی میشود.
دیوید رابسون، نویسنده و متخصص روانشناسی، خطرات خاص تنهایی طولانیمدت را برجسته میکند: این احساس تنهایی به منبعی از تهدیدات جدی برای سلامت و رفاه روانی تبدیل میشود.
در غیاب ارتباطات اجتماعی، وضعیت عاطفی به طور قابل توجهی بدتر میشود و این، طبق اصل دومینو، بر سلامت جسمی تأثیر منفی میگذارد. همه چیز در سطح فیزیولوژیکی اتفاق میافتد. خلق و خوی افسرده مزمن باعث بیثباتی عاطفی میشود؛ و به نوبه خود، بدن را تضعیف میکند و فرآیندهای التهابی را تحریک میکند که منشأ بیماریهای بیشماری هستند.
اضطراب طولانی مدت به ویژه خطرناک است. این حالت اثر تجمعی دارد و به طور قابل توجهی وضعیت جسمی و شناختی را بدتر میکند و باعث بیماریهای آلزایمر و پارکینسون و سایر آسیبهای عصبی میشود. فعالیت قلبی عروقی نیز آسیب میبیند.
بیایید یادآوری کنیم: دانشمندان آمریکایی که ارتباط بین فعالیت جنسی زنان و سلامت و طول عمر آنها را مطالعه کردند، به نتایج جالبی رسیدند. اعداد و ارقام چشمگیر هستند!