به گزارش مجله خبری نگار، مجله N&BR گزارش داد که علیرغم نتایج امیدوارکنندهای که لیتیوم در آزمایشهای حیوانی نشان داده است، مطالعهای توسط محققان دانشگاه فوجیتای ژاپن که دادههای ۴۳۵ نفر شرکتکننده در ۶ مطالعه پزشکی را تجزیه و تحلیل کرده است، نشان میدهد که اشکال سنتی لیتیوم عملکردهای شناختی را در انسان بهبود نمیبخشد.
محققان خاطرنشان کردند که لیتیوم از لحاظ تئوری دارای خواص محافظت عصبی است، التهاب را کاهش میدهد و از تجمع پروتئینهای آمیلوئید و تاو جلوگیری میکند و کمبود آن در مغز، زوال شناختی را در حیوانات تسریع میکند. با این حال، دادههای بالینی فقدان کامل چنین اثری را در انسانهای مبتلا به اختلال شناختی خفیف یا مراحل اولیه بیماری آلزایمر نشان میدهد.
محققان معتقدند که مشکل ممکن است در نمکهای لیتیوم مورد استفاده باشد، زیرا کربنات لیتیوم سنتی به طور مؤثرتری به مغز نفوذ میکند و به طور فعالتری به آمیلوئید متصل میشود، بنابراین فراهمی زیستی آن را کاهش میدهد. در مقابل، آزمایشها نشان دادهاند که اوروتات لیتیوم به طور مؤثرتری به سلولها نفوذ میکند و در دوزهای پایینتر در مقایسه با کربنات لیتیوم، اثربخشی خود را نشان میدهد.
دانشمندان تأکید کردند که علیرغم این نتایج، لیتیوم نباید به طور کامل از فهرست درمانهای بالقوه برای کاهش سرعت زوال حافظه و درمان بیماری آلزایمر حذف شود و بر لزوم آزمایشهای بالینی جدید با فرمولاسیونهای جدید، به ویژه اوروتات لیتیوم، بر روی بیماران در مراحل بسیار اولیه بیماری تأکید کردند.