به گزارش مجله خبری نگار/جماران به نقل از الجزیره، پردههای سینما مملو از فیلمهایی هستند که درباره پایان جهان صحبت میکنند، بهویژه آنهایی که در آن هوش مصنوعی به روشها و ایدههای مختلف باعث آن میشود. تخیل نویسندگان علمی-تخیلی سناریوهای متعددی را ایجاد کرده است که در آن هوش مصنوعی بر جهان تسلط مییابد.
در حالی که این ایدهها در گذشته صرفاً تخیل علمی خام بودند، پیشرفت فناوری که امروزه تجربه میکنیم، آنها را به واقعیتی تبدیل میکند که ممکن است در آینده تجربه کنیم.
این نویسندگان تصور نمیکردند که امروز را زندگی کنیم که در آن هوش مصنوعی بتواند تفکر انسانی را شبیهسازی کرده و از طریق دستورات ساده تصاویر و متون تولید کند.
این تحول پرسشی اساسی را مطرح میکند، هرچند سادهلوحانه. اگر هوش مصنوعی آنقدر پیشرفت کرده که به درجهای که در فیلمهای علمی-تخیلی میبینیم نزدیک شده است، آیا امروز را زندگی میکنیم که در آن هوش مصنوعی علیه جهان شورش کرده و بر آن تسلط یابد؟
چرا هوش مصنوعی ممکن است علیه انسانها شورش کند؟
اکثر شرکتهای هوش مصنوعی در تلاش برای توسعه فناوریهای هوش مصنوعی فوقالعاده یا هوش مصنوعی عمومی هستند، که هوش مصنوعی است که از انسانها و تواناییهای تفکر آنها پیشی میگیرد.
در حالی که سام آلتمن، مدیرعامل شرکت «اوپنایآی» و حتی ایلان ماسک و دیگر مردان هوش مصنوعی برای دستیابی به این فناوری میدوند، افراد دیگری مانند مصطفی سلیمان، مدیر بخش هوش مصنوعی در مایکروسافت، این گام را خطرناک میدانند.
سلیمان تأکید میکند که فناوری هوش مصنوعی فوقالعاده چیزی نیست که باید به دنبال آن باشیم، زیرا کنترل هوشی که از انسانها برتر است و احساسات آنها را ندارد تقریباً غیرممکن خواهد بود.
فقدان احساسات انسانی نقطهای است که ممکن است هوش مصنوعی را مایل به تسلط بر جهان و نابودی انسانها کند، و مجموعه فیلمهای علمی-تخیلی معروف ترمیناتور (Terminator) نمونه بارز این موضوع است.
هوش مصنوعی «اسکاینت» به گونهای توسعه یافت که توانست تمام سلاحها و کارخانهها را در سراسر جهان کنترل کند، سپس به تعقیب انسانها پرداخت و سعی کرد آنها را نابود کند تا از خود محافظت کند و از سیاره زمین محافظت کند.
در حالی که برخی از کاربران با چت جیپیتی و دیگر مدلهای هوش مصنوعی در مورد چنین مسائلی شوخی میکنند، این مدلها به احتمال تحقق سناریوی پایان جهان و تسلط اسکاینت بر آن اشاره کردهاند.
نمیتوان به طور واضح تأیید کرد که آیا چت جیپیتی برای تسلط بر جهان برنامهریزی شده است یا خیر، اما آنچه مسلم است این است که این فناوری هنوز به این سطح نرسیده است.
به طور کلی، سناریوهای شورش هوش مصنوعی مانند «ترمیناتور» و «ماتریکس» به اندازه آنچه در فیلمها آمده است واقعی یا ممکن به نظر نمیرسند، اما سناریوهای دیگری وجود دارند که واقعیتر به نظر میرسند و ممکن است روزی رخ دهند.
تسلط بدون جنگ
در حالی که سناریوهای تسلط رباتها بر جهان از طریق جنگها و نبردهای شدید سینماییتر و برای داستانهای دراماتیک بسیار مفیدتر به نظر میرسند، اما از واقعیت نیز دور به نظر میرسند.
جهانی که توسط رباتها کنترل میشود ممکن است بیشتر شبیه به دنیای امروز ما باشد، اما با دخالت رباتها در تمام جزئیات زندگی روزمره تا جایی که انسانها به سادگی به بخشی از روال روزانه رباتها تبدیل شوند.
بنابراین، فیلمی مانند وال-ئی (Wall-e) که توسط شرکت پیکسار در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، واقعیتر و منطقیتر به نظر میرسد.
این فیلم جهانی را به تصویر میکشد که در آن زندگی در سیاره زمین به دلایل مختلف به پایان رسیده است و از ربات وال-ئی خواسته میشود تا به دنبال آثار حیات در سیاره زمین بگردد.
و، اما انسانها، ترجیح دادهاند در سفینههای فضایی زندگی کنند که زندگی آنها را در سیاره زمین شبیهسازی میکند و توسط مجموعهای از رباتها و هوش مصنوعی کنترل میشود که در نهایت آنها را به موجوداتی با وزن بالا تبدیل کرده است که نمیتوانند به طور طبیعی حرکت کنند.
این تصور منعکسکننده فلسفه رباتها و هوش مصنوعی و شرکتهایی است که با آنها سروکار دارند، زیرا این شرکتها در تلاشند تا زندگی انسانها را آسانتر کنند تا جایی که شبیه پرورش دامهایی شود که فقط برای تغذیه، دویدن و تولید مثل زندگی میکنند.
همچنین فیلمی مانند «او» (her) به ذهن متبادر میشود که هوش مصنوعی را نشان میدهد که پس از تبدیل شدن به یک همراه معنوی و شریک زندگی، میتواند به طور مداوم و به راحتی از طریق ماشینهای کوچکی شبیه به دستگاههای «رابیت آر ۱» که شرکت «رابیت» عرضه کرد و شکست خورد، با او صحبت کرد.
بسیاری از فیلمها تصویری از هوش مصنوعی را منعکس میکنند که به یک همراه معنوی و بخشی از خانواده تبدیل میشود که میتوانیم با او زندگی و تعامل داشته باشیم تا جایی که شخصیت و احساساتی برای کمک به قهرمانان داستان پیدا میکند.