متابولیسم سلولی: روزه‌داری متناوب ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری آلزایمر کمک کند

به گزارش مجله خبری نگار،بیماری آلزایمر در حال حاضر تقریباً از هر نه بزرگسال بالای ۶۵ سال در ایالات متحده، یک نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و انتظار می‌رود این بیماری در آینده شایع‌تر شود. اگرچه هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، دانشمندان معتقدند که ممکن است راهی برای پرداختن به یکی از جنبه‌های آن پیدا کرده باشند. این مطالعه جدید در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.

در یک مطالعه، تیمی از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو (UC San Diego) و دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) توانستند با استفاده از یک برنامه روزه‌داری متناوب، ساعت‌های شبانه‌روزی حیوانات را در یک مدل موش مبتلا به بیماری آلزایمر تنظیم مجدد کنند.

اختلال در ساعت شبانه‌روزی یکی از راه‌هایی است که بیماری آلزایمر با فرآیند‌های بیولوژیکی بدن تداخل می‌کند. افراد مبتلا به این بیماری تغییراتی در چرخه خواب/بیداری خود تجربه می‌کنند، اغلب عصر‌ها دچار افزایش اختلال شناختی و گیجی می‌شوند و همچنین ممکن است در به خواب رفتن و در خواب ماندن مشکل داشته باشند.

درمان‌های فعلی بیماری آلزایمر این جنبه از بیماری را هدف قرار نمی‌دهند، اما ممکن است راه‌های دیگری برای کاهش این مشکل وجود داشته باشد.

وقتی محققان موش‌ها را در یک برنامه غذایی با محدودیت زمانی قرار دادند، حیوانات بهبود قابل توجهی در عملکرد حافظه نشان دادند. در همین حال، پروتئین‌های آمیلوئید، که مدت‌هاست با بیماری آلزایمر مرتبط هستند، کمتر در مغز موش‌های روزه‌دار تجمع یافتند.

علاوه بر این، موش‌هایی که رژیم غذایی داشتند، در مقایسه با موش‌هایی که اجازه داشتند هر زمان که می‌خواستند غذا بخورند، خواب منظم‌تری داشتند، شب‌ها کمتر بیش‌فعال بودند و اختلالات خواب کمتری را تجربه کردند.

پائولا دسپلات، متخصص علوم اعصاب از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می‌گوید: «سال‌ها تصور می‌کردیم که اختلالات شبانه‌روزی مشاهده‌شده در افراد مبتلا به آلزایمر، نتیجه‌ی تخریب عصبی است، اما اکنون می‌دانیم که عکس این موضوع ممکن است صادق باشد - اختلالات شبانه‌روزی ممکن است یکی از محرک‌های اصلی آسیب‌شناسی آلزایمر باشد.» «این امر، اختلالات شبانه‌روزی را به یک هدف امیدوارکننده برای درمان‌های جدید آلزایمر تبدیل می‌کند و یافته‌های ما، اثباتی بر یک روش ساده و مقرون‌به‌صرفه برای اصلاح این اختلالات ارائه می‌دهد.»

به موش‌ها اجازه داده شد که فقط شش ساعت در روز غذا بخورند. در انسان‌ها، این به معنای روزه گرفتن به مدت ۱۴ ساعت در هر چرخه ۲۴ ساعته است - و به نظر می‌رسد که این به بازگرداندن ریتم‌های شبانه‌روزی طبیعی که توسط بیماری آلزایمر مختل شده‌اند، کمک می‌کند.

تغییرات تا سطح مولکولی مشاهده شد: ژن‌های متعددی که با بیماری و التهاب در مغز مرتبط هستند، تفاوت‌هایی را در نحوه بیان خود در موش‌های مبتلا به آلزایمر روزه‌دار نشان می‌دهند.

اتخاذ یک رژیم روزه‌داری متناوب برای افراد نسبتاً آسان و سریع است و از دیدگاه درمانی، کاملاً سرراست است. اگر نتایج مشابهی در آزمایش‌های انسانی حاصل شود، گزینه امیدوارکننده دیگری برای مبارزه با این نوع ویرانگر زوال عقل ارائه خواهد شد.

دسپلات می‌گوید: «اختلالات شبانه‌روزی در بیماری آلزایمر، علت اصلی بستری شدن در خانه سالمندان است. هر کاری که بتوانیم برای کمک به بیماران در بازیابی ریتم شبانه‌روزی‌شان انجام دهیم، تأثیر زیادی بر نحوه درمان آلزایمر در کلینیک و نحوه کمک مراقبان به بیماران برای کنار آمدن با شرایط در خانه خواهد داشت.»