شناسایی مکانیسم کلیدی در ایجاد سرطان پوست

به گزارش مجله خبری نگار، ملانوما، که از ملانوسیت‌های تولید کننده رنگدانه ناشی می‌شود، کشنده‌ترین نوع سرطان پوست است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماورا بنفش، چه از نور خورشید و چه از منابع دیگر، علت اصلی این نوع تومور است، زیرا منجر به جهش‌هایی می‌شود که باعث تشکیل تومور می‌شود.

تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور کریستین گریم، فارماکولوژیست در موسسه فارماکولوژی و سم شناسی والتر استراب و دکتر کارن بارتل از دانشکده شیمی و داروسازی، مکانیسم‌های مولکولی را که به تشکیل تومور کمک می‌کنند، مورد مطالعه قرار دادند.

محققان توضیح دادند که برهمکنش بین دو پروتئین - کانال یونی TPC۲ و آنزیم Rab۷a - نقش مهمی در تقویت رشد و گسترش ملانوما دارد.

این مطالعه نشان داد که برخی از جهش‌هایی که فعالیت کانال یونی TPC۲ را افزایش می‌دهند، با پوست روشن، مو‌های بلوند و آلبینیسم مرتبط هستند، که باعث می‌شود افراد با این صفات بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست قرار گیرند، زیرا پوست آنها کمتر قادر به محافظت در برابر اشعه‌های مضر UV است. برعکس، از دست دادن TPC۲ با کاهش خطر ملانوم همراه است.

کانال یونی TPC۲ تجزیه پروتئین‌ها را در ذرات لیزوزومی کنترل می‌کند، که اندامک‌های سلولی هستند که در انتقال و تخریب نقش دارند. این فرآیند بر مسیر‌های سیگنالینگ که رشد تومور را تنظیم می‌کنند تأثیر می‌گذارد.

محققان دریافته‌اند که کمبود TPC۲ منجر به کاهش خطر ابتلا به ملانوم می‌شود.

مانند TPC۲، Rab۷a یک تنظیم کننده کلیدی سیستم ذرات لیزوزومی است. مطالعات قبلی نشان داده است که Rab۷a به عنوان یک شریک بالقوه برای TPC۲ عمل می‌کند. با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته، محققان توانستند یک تعامل عملکردی بین Rab۷a و TPC۲ را نشان دهند که باعث رشد و تکثیر ملانوسیت‌ها می‌شود.

به نوبه خود، مهار Rab۷a فعالیت TPC۲ را کاهش داد و در نتیجه رشد ملانوما را کاهش داد.

گریم می‌گوید: "نتایج ما نشان می‌دهد که Rab۷a، با تقویت فعالیت TPC۲، نقش کلیدی در تنظیم رشد تومور ایفا می‌کند، به خصوص که فعال شدن TPC۲ توسط Rab۷a سطح پروتئین خاصی را کاهش می‌دهد که باعث ثبات فاکتور رونویسی می‌شود، یک تنظیم کننده کلیدی در ملانوم و ملانوما، بنابراین به تکثیر و بقای آنها کمک می‌کند. "

محققان همچنین گفتند که یکی از یافته‌های قابل توجه توانایی نشان دادن اثرات برهمکنش Rab۷a و TPC۲ در داخل بدن است. در مدل‌های موش با سلول‌های ملانوم عاری از Rab۷a یا TPC۲، کاهش قابل توجهی در اندازه و گسترش تومور مشاهده شد.

تعامل بین Rab۷a و TPC۲ ممکن است راه را برای استراتژی‌های درمانی جدیدی هموار کند که مسیر‌های سیگنالینگ را هدف قرار می‌دهد که باعث رشد و گسترش ملانوما می‌شوند.

نتایج این مطالعه در Nature Communications منتشر شده است.

منبع: Medical Express