به گزارش مجله خبری نگاراین پیشکسوت عرصه اجرا و دوبله یادآور شد که حدود شش سالی میشود از دنیای دوبله دور است و خانهنشین شده؛ مقامی اظهار کرد: مشغول خانه نشینی هستم. خانه نشینی من به خاطر کرونا نیست. یک سال است دچار شکستگی از ناحیه کمر شده ام؛ البته بهتر شدهام، اما شکستگی در سن و سال من به سختی خوب میشود.
او با بیان اینکه این روزها در خانه کتاب میخواند و فیلم تماشا میکند، دربارهی دنیای دوبله و فعالیت نسل جوان در این حرفه گفت: جوانانی مثل آقایان شیخ زاده و ذی نوری دیگر جدید نیستند و خیلی وقت است در دوبله فعالیت میکنند. ولی یکسری هم جدید آمده اند که آنها هم خوب هستند. گاهی صدایشان را که میشنوم کارشان خوب است. کار دوبله فقط منعطف به ما نیست، این جوانان هم پیشرفت خوبی در کارشان خواهند داشت. اما علت اینکه مطرح نمیشوند، فیلمهایی است که برای دوبله عرضه میشود. در حال حاضر اغلب فیلمهای چینی و این جنس فیلمها برای دوبله میآید. این در حالی است که نسل ما فیلمهایی مثل «بینوایان»، «خوشههای خشم» و «دکتر ژیواگو» که از آثار ادبی جهان ساخته میشد را دوبله کرد؛ فیلمهایی که آن موقع مردم فقط در سینماها تماشا میکردند و به قول معروف مشتری زیاد بود؛ اما الان در خانه نشسته اند فیلم برایشان پخش میشود.
مقامی در ادامه گفت: سوال میشود علت فروش کم فیلمها در سینما چیست. یکی از این علتها ترافیک است. کسی که خانوادگی میخواهد سینما برود درگیر ترافیک میشود، جایی پیدا نمیکند که ماشینش را پارک کند، بلیط هم که گران شده است. در خانه مینشیند در حالی که شام میخورد فیلم هم تماشا میکند. پول هم نمیدهد. آن مقطع دورهای درخشان برای دوبله بود و آن فیلمها دیگر تکرار نمیشوند. الان مردم سرشان گرم است با فیلمهایی که همه میتوانند ببینند و دیگر لزومی ندارد که سینما بروند. هم هزینه کمتری دارد و هم راحتتر است. آن دورهی فیلم دیدن در سینما دیگر تمام شده.
این هنرمند دربارهی آرزویش در ۸۰ سالگی اظهار کرد: بدون تعارف تنها آرزویم برای ملت ایران است؛ اینکه این ویروس بی شرف کرونا رخت ببندد. خانوادهها نمیتوانند دور هم جمع شوند، مسافرت بروند، مهمانی بدهند. تازه این ویروس فامیل خودش را هم آورده است. ما کارهایمان را کرده ایم و حالا یک جوان ما را کنار گذاشته است. در خانه نشستیم و شکر خدا را میکنیم با همهی مشکلاتی که داریم. از سال ۹۳ من دیگر مقامی دهه ۶۰ ـ ۷۰ نیستم که «دیدنی ها» را اجرا میکردم؛ البته راه درست زندگی هم همین است. بالاخره یک روز جوان هستی و بعد پیر میشوی. باورم نمیشود ۳۰ سال پیش «دیدنی ها» را اجرا میکردم و تعجب میکنم که به این سرعت گذشت.