به گزارش مجله خبری نگار، آنها توانستند ویتامین B۱۲ زیستی مشابه آنچه در گوشت گاو یا شیر یافت میشود را به اسپیرولینا اضافه کنند، بدون اینکه ردپای کربنی بر جای بگذارند.
دکتر «آصاف تزاخور» از دانشگاه رایشمن، که رهبری این پروژه چندملیتی را بر عهده داشت، گفت:
«این اولین باری است که ویتامین B۱۲ زیستی فعال در اسپیرولینا شناسایی شده است.»
کمبود ویتامین B۱۲ میتواند منجر به کمخونی، آسیب عصبی و تأخیر در رشد شود. نرخ کمبود این ویتامین در برخی مناطق بسیار بالاست:
۴۰ درصد در آمریکای لاتین
۷۰ درصد در بخشهایی از آفریقا
تا ۸۰ درصد در جنوب آسیا
افرادی که از غذاهای حیوانی پرهیز میکنند، در معرض بیشترین خطر کمبود این ویتامین قرار دارند. زیرا گیاهان قادر به تولید کوبالامین (فرم زیستی B۱۲) نیستند.
اسپیرولینای معمولی عمدتاً حاوی شبه B۱۲ (pseudo‑B۱۲) است، مولکولی شبیه به B۱۲ واقعی که بدن انسان نمیتواند از آن استفاده کند.
محققان در پروژهای در ایسلند با استفاده از نور LED تنظیمشده، ژنهای اسپیرولینا را به گونهای تحریک کردند تا متیلکوبالامین، فرم فعال B۱۲ قابل جذب برای انسان، تولید کند.
نکته قابلتوجه این است که هیچ گونه دستکاری ژنتیکی صورت نگرفته و تنها از طیف نوری برای تحریک مسیرهای متابولیکی بومی استفاده شده است.
در آزمایشگاه مشخص شد که این اسپیرولینای جدید حاوی ۱٫۶۴ میکروگرم B۱۲ فعال در هر ۱۰۰ گرم پودر خشک است. این میزان حتی از گوشت گاو (که معمولاً بین ۰٫۷ تا ۱٫۵ میکروگرم در ۱۰۰ گرم دارد) بیشتر است.
بیش از ۹۸ درصد از B۱۲ موجود در این اسپیرولینا از نوع فعال است و نه شبهB۱۲، که مانع دیرینه برای کاربرد غذایی میکروجلبکها را از بین میبرد.
سیستم بستهای که از آلودگی جلوگیری میکند
دمای کنترلشده حدود ۳۱ درجه سانتیگراد
تأمین دیاکسیدکربن از منابع زمینگرمایی
برق مصرفی از منابع تجدیدپذیر (هیدرو و زمینگرمایی)
این عوامل باعث شدهاند که تولید PCS کربن خنثی باقی بماند.
در هر ۱۰۰ گرم اسپیرولینا PCS، ترکیبات زیر موجود است:
۲۷ گرم پروتئین
۰٫۰۳ گرم آهن
بدون چربی، بدون کلسترول و بدون نمک
این ترکیب آن را به گزینهای عالی برای رژیمهای قلبدوست تبدیل میکند.
تولید هر کیلوگرم گوشت گاو بهطور متوسط ۶۰ کیلوگرم گاز گلخانهای تولید میکند. در مقابل، تولید معادل اسپیرولینا PCS بدون ردپای کربنی است. جایگزینی تنها یک کیلو گوشت با PCS میتواند بیش از ۶۰ کیلوگرم دیاکسیدکربن را کاهش دهد.
محققان تخمین زدهاند که اگر برق فعلی صنایع سنگین به تولید PCS اختصاص یابد، ایسلند میتواند ۲۷۸ هزار تن در سال تولید کند. این مقدار میتواند نیاز روزانه B۱۲ برای نزدیک به ۱۴ میلیون کودک نوپا را تأمین کند.
با توجه به اینکه سیستم تولید PCS بسته، ماژولار و مقاوم به شرایط سخت است، میتوان آن را در مناطقی با خاک ضعیف، بارندگی کم یا زمین محدود مانند بخشهایی از آفریقا، آسیا و خاورمیانه راهاندازی کرد.
اگر این فناوری در مقیاس گسترده به اثبات برسد، ممکن است دولتها اسپیرولینا را بهعنوان یک محصول استراتژیک غذایی طبقهبندی کرده، آن را مشمول یارانه و برنامههای خرید برای مدارس، بیمارستانها یا نهادهای بشردوستانه کنند.
گروههای پزشکی اکنون در حال طراحی آزمایشهایی هستند که:
نشان دهند ویتامین B۱۲ موجود در PCS چقدر توسط بدن جذب میشود
تأثیر آن بر نشانگرهای خونی و عملکرد عصبی
میزان پذیرش طعم و ظاهر آن توسط مصرفکنندگان، بهویژه کودکان
رنگ و بوی خاص اسپیرولینا ممکن است برای برخی افراد خوشایند نباشد. راهکارهایی مانند میکروکپسولسازی یا استخراج جزئی میتوانند ظاهر آن را تغییر دهند بدون اینکه ارزش غذایی کاهش یابد.
این پژوهش نشان میدهد که اسپیرولینا کنترلشده با نور میتواند سطوح مطلوبی از ویتامین B۱۲ فعال تولید کند و راهی پایدار، مقرونبهصرفه و سالم برای کاهش وابستگی به منابع حیوانی فراهم آورد. این نوآوری نقطه تلاقی نادری میان زیستفناوری، تغذیه عمومی و سیاستهای غذایی جهانی است.
منبع: فوت وفن