به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه آرهوس توضیح دادند که چرا برخی از بیماران با تغییرات پیش سرطانی به سرطان کامل مبتلا نمیشوند. معلوم شد که اثر محافظتی توسط سلولهای به اصطلاح "خوابیده" ایجاد میشود که در حالت خاصی - سنسنس - منجمد میشوند. نتایج این مطالعه در مجله Leukemia منتشر شده است.
دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی، نمونههای مغز استخوان بیماران مبتلا به اختلالات پیشسرطانی مانند MGUS (گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص) و SMM (میلومای چندگانهی در حال سوختن)، یک بدخیمی سیستم خونساز، را تجزیه و تحلیل کردند.
معلوم شد که در برخی از بیماران، سلولهای پلاسما با پتانسیل تومور وارد حالت خواب سلولی میشوند. آنها به دلیل آسیب یا جهش DNA تقسیم را متوقف میکنند، اما نمیمیرند. این امر رشد تومور را کند کرده و پاسخ ایمنی را فعال میکند. در بیمارانی که سرطان آنها ایجاد نمیشود، این سلولها کانونهای موضعی در مغز استخوان تشکیل میدهند و به عنوان نوعی مانع عمل میکنند. این حالت در کسانی که بیماری آنها پیشرفت میکند مشاهده نمیشود.
تا همین اواخر، سنسنس یکی از مکانیسمهای توسعه سرطان در نظر گرفته میشد، اما تحقیقات جدید نشان میدهد که در برخی موارد، «حالت خفته» میتواند اثر محافظتی داشته باشد.
دانشمندان در حال حاضر داروهایی را روی حیوانات آزمایش میکنند که میتوانند این سلولهای "خواب" را به صورت مصنوعی کنترل کنند - به عنوان مثال، با حذف آنها یا نگه داشتن آنها در حالت خواب. اگر روشهای تجربی مؤثر واقع شوند، این امر نه تنها امکان ردیابی پیشرفت بیماری در مراحل اولیه را فراهم میکند، بلکه قبل از ظهور سلولهای سرطانی نیز مداخله میکند.
با این حال، محققان هنوز قادر به تعیین این نیستند که چرا برخی سلولها به خواب میروند در حالی که برخی دیگر نه. به گفته دانشمندان، این ممکن است تحت تأثیر ژنتیک، ویروسها یا ریزمحیط مغز استخوان باشد.