دانشمندان هنوز از ایجاد دارو‌هایی که HIV را به طور کامل از بین ببرند، فاصله زیادی دارند

به گزارش مجله خبری نگار، در حال حاضر مطالعات متعددی در سراسر جهان، از جمله در روسیه، با هدف توسعه درمان‌های جدید برای عفونت HIV در حال انجام است. با این حال، همانطور که وادیم پوکروفسکی، عضو آکادمی علوم روسیه و رئیس گروه اپیدمیولوژی و پیشگیری از ایدز در موسسه تحقیقات مرکزی اپیدمیولوژی روسپوتربنادزور، به Gazeta گفت، در حال حاضر هیچ مطالعه‌ای وجود ندارد که منجر به درمان کامل HIV شده باشد.

در سال ۲۰۲۳، دانشمندان مرکز تحقیقات فدرال بیوتکنولوژی آکادمی علوم روسیه گزارش دادند که نوع جدیدی از ماده را علیه ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ساخته‌اند. این ماده نه تنها می‌تواند ویروس را سرکوب کند، بلکه در واقع آن را از بین می‌برد. با این حال، پوکروفسکی با این یافته‌ها مخالف است.

این محقق توضیح داد: «تا جایی که من از گزارش‌ها متوجه شده‌ام، این یک مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس HIV است. در حال حاضر دارو‌های زیادی از این دست وجود دارد و آنها به تنهایی نمی‌توانند با HIV مبارزه کنند. آنها نمی‌توانند ویروس را از ژنوم سلول حذف کنند و درمان HIV دقیقاً به این دلیل دشوار است که در ژنوم ادغام می‌شود. این امر نیاز به رویکرد‌های بیوتکنولوژیکی کاملاً متفاوتی دارد. برش یا مسدود کردن قطعه DNA آلوده به HIV. در حال حاضر تحقیقات در این راستا در حال انجام است. با استفاده از ویرایش ژن، ما قادر خواهیم بود قطعه DNA را که HIV در برخی سلول‌ها در آن قرار دارد، برش داده یا سرکوب کنیم. اما این دارو چگونه به همه سلول‌ها خواهد رسید؟ این موضوع بسیار سوال‌برانگیز است. شاید در آینده‌ای قابل پیش‌بینی چیزی اختراع شود، اما من هنوز هیچ کاری را نمی‌بینم که منجر به درمان کامل HIV شود.»

با این حال، در تاریخ پزشکی مواردی از درمان کامل HIV وجود دارد. با این وجود، به گفته پوکروفسکی، ویروس هنوز در بدن بیمار باقی مانده است.

این استاد دانشگاه توضیح داد: «در پنج یا شش مورد موفق که مغز استخوان بیماران مبتلا به اچ‌آی‌وی مبتلا به لوسمی به طور کامل تخریب و با مغز استخوان اهداکنندگانی که به طور طبیعی در برابر اچ‌آی‌وی مقاوم بودند جایگزین شد، ویروس پس از آن واقعاً غیرفعال بود. با این حال، به احتمال زیاد در جایی از بدن بیماران باقی مانده بود، به همین دلیل است که به جای یک درمان کامل، یک درمان «عملکردی» در نظر گرفته می‌شود. متأسفانه، این روش به راحتی در دسترس نیست، زیرا یافتن یک اهداکننده مناسب مغز استخوان بسیار دشوار است و خود این روش خطرناک است. یک جایگزین، استخراج و اصلاح سلول‌های مغز استخوان خود بیمار برای مقاوم کردن آنها در برابر اچ‌آی‌وی است، اما جای سوال است که آیا این روش می‌تواند تمام سلول‌های باقی‌مانده مستعد اچ‌آی‌وی را جایگزین کند یا خیر.»

مصاحبه پوکروفسکی با Gazeta.Ru به این موضوع می‌پردازد که چرا پزشکان در روسیه از تشخیص ایدز خودداری می‌کنند، این بیماری چند مرحله دارد، یک شهروند روسی که در روسیه مدرن در معرض خطر ابتلا به HIV است چه ویژگی‌هایی دارد و آیا واقعاً درمان‌های موفقیت‌آمیزی برای این بیماری کشف شده است یا خیر.