جایگزینی برای تزریق‌های لاغری پیدا شده است.

قرص GLP-۱ برای درمان چاقی بدون تزریق موثر است

به گزارش مجله خبری نگار،یک تیم بین‌المللی از دانشمندان کشف کرده‌اند که داروی خوراکی orforglypron - یک آنالوگ GLP-۱ به شکل قرص - به بزرگسالان مبتلا به چاقی و دیابت نوع ۲ کمک می‌کند تا وزن خود را به طور قابل توجهی کاهش دهند و کنترل قند خون را بهبود بخشند. این مطالعه در The Lancet منتشر شده است.

در حال حاضر، موثرترین دارو‌ها در این گروه، دارو‌های تزریقی هستند که به دلیل تزریق، برای برخی از بیماران ناراحتی ایجاد می‌کنند. به گفته نویسندگان، اورفورگلیپرون می‌تواند به یک جایگزین مقرون به صرفه‌تر و راحت‌تر تبدیل شود.

اورفورگلیپرون یک آگونیست گیرنده GLP-۱ غیرپپتیدی با مولکول کوچک است. مصرف یک بار در روز، آزادسازی انسولین را تحریک می‌کند، ترشح گلوکاگون را کاهش می‌دهد، اشتها را مهار می‌کند و کنترل مصرف غذا را بهبود می‌بخشد. قرص‌ها نیازی به نگهداری در یخچال ندارند و مصرف آنها مستقل از زمان صرف غذا است.

به گفته دبورا هورن، استاد دانشکده پزشکی مک‌گاورن و سرپرست این مطالعه، این روش تحویل راحت می‌تواند دسترسی به درمان چاقی و دیابت را به میزان قابل توجهی گسترش دهد.

این مطالعه شامل ۱۶۱۳ بزرگسال مبتلا به چاقی و دیابت نوع ۲ از ۱۰ کشور بود. طی ۷۲ هفته، شرکت‌کنندگان به تدریج دوز اورفروگلیپرونی خود را از ۱ میلی‌گرم به ۶ میلی‌گرم، ۱۲ میلی‌گرم و ۳۶ میلی‌گرم افزایش دادند و تأثیر آن را با دارونما مقایسه کردند.

برخلاف اکثر آزمایش‌های مشابه، به شرکت‌کنندگان رژیم غذایی کم‌کالری سختگیرانه‌ای تجویز نشد. در عوض، آنها تشویق شدند که تغییرات انعطاف‌پذیرتری را در برنامه‌ی غذایی روزانه خود ایجاد کنند: کنترل وعده‌های غذایی، اجتناب از حذف وعده‌های غذایی، افزایش مصرف پروتئین و فیبر، محدود کردن قند و چربی اشباع‌شده و انجام فعالیت بدنی منظم.

نتایج نشان داد که پس از ۷۲ هفته، تا ۱۰.۵٪ کاهش وزن و بهبود کنترل قند خون مشاهده شد. شرکت‌کنندگان همچنین بهبود کنترل قند خون را گزارش کردند. عوارض جانبی عمدتاً خفیف تا متوسط و از نوع گوارشی بودند - مشابه عوارض مشاهده شده با GLP-۱ تزریقی.

به گفته نویسندگان این مطالعه، اورفورگلیپرون می‌تواند به «متفورمین درمان چاقی» تبدیل شود - یک داروی خط اول، مقرون به صرفه و با بازار انبوه. انتظار می‌رود این دارو در سال ۲۰۲۶ عرضه شود و هزینه آن به طور قابل توجهی کمتر از آنالوگ‌های تزریقی موجود خواهد بود.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری