دانشمندان توضیح داده‌اند که چرا بسیاری از کودکان از زیتون و گوشت ژله‌ای خوششان نمی‌آید.

به گزارش مجله خبری نگار،با شروع هوای سرد، روس‌ها به طور سنتی شروع به خوردن غذا‌های چرب و پرکالری می‌کنند و برخی غذا‌ها ناگهان باعث ایجاد بیزاری مداوم یا برعکس، هوس مقاومت‌ناپذیری می‌شوند. دانشمندان دانشگاه پلی‌تکنیک پرم توضیح دادند که چه زمانی ترجیحات چشایی شکل می‌گیرند و بدن سعی دارد چه چیزی را به ما بگوید وقتی فرد دائماً هوس غذا‌های شور، ترش یا تلخ می‌کند. سرویس مطبوعاتی دانشگاه این موضوع را به Gazeta گزارش داد.

محققان خاطرنشان کردند که پایه‌های عادات چشایی در طول رشد جنینی گذاشته می‌شود. مایع آمنیوتیک حاوی مولکول‌های معطر از رژیم غذایی مادر است و جنین مرتباً آنها را مصرف می‌کند. به گفته والری لیتوینوف، پژوهشگر ارشد دانشگاه پلی‌تکنیک تحقیقات ملی پرم، بو‌های مکرر حافظه چشایی اولیه را تشکیل می‌دهند.

سلول‌های گیرنده چشایی تقریباً هر ۱۰ تا ۱۴ روز تجدید می‌شوند، اما تعداد آنها با افزایش سن کاهش می‌یابد. پس از ۵۰ سالگی، حساسیت به طعم به تدریج کاهش می‌یابد. گاهی اوقات، یکی از طعم‌های اصلی به طور کامل از بین می‌رود - که اغلب به دلیل جهش‌های ژنتیکی، آسیب عصبی، پرتودرمانی یا سوختگی‌های شیمیایی شدید است.

تغییرات زمستانی در رفتار غذایی دلایل مختلفی دارد. فصل سرما میزان غذا‌های گیاهی در رژیم غذایی را کاهش می‌دهد و منجر به عدم تعادل در میکروفلور می‌شود. به گفته نورسلا کدرالیوا، پژوهشگر جوان در دانشگاه پلی‌تکنیک تحقیقات ملی پرم، برخی از باکتری‌ها و مخمر‌ها شروع به مصرف فعال قند می‌کنند و به معنای واقعی کلمه کربوهیدرات‌های سریع را "درخواست" می‌کنند و بر رفتار غذایی تأثیر می‌گذارند. علاوه بر این، کمبود نور خورشید، کاهش تولید سروتونین و افزایش سطح کورتیزول، هورمون استرس، نیز وجود دارد. بدن به دنبال افزایش سریع انرژی است و غذا‌های پرکالری به راهی مناسب برای جبران این ناراحتی تبدیل می‌شوند.

بیزاری کودکان از غذا‌های خاص یک مکانیسم دفاعی طبیعی است. در دوران کودکی، جوانه‌های چشایی حساس‌تر هستند و طعم‌های تلخ با سموم بالقوه مرتبط هستند. به همین دلیل است که کودکان کلم بروکلی، سیر یا گوشت ژله‌ای را ناخوشایند می‌دانند. با افزایش سن، این حساسیت بیش از حد ضعیف می‌شود و یادگیری اجتماعی ترجیحات جدیدی را شکل می‌دهد: فرد به طعم‌های "پیچیده" عادت می‌کند و شروع به لذت بردن از آنها می‌کند.

به گفته محققان، هوس مداوم شیرینی‌جات ممکن است نشان دهنده افت قند خون، کمبود منیزیم یا کروم، عدم تعادل شدید میکروبیوتا یا سطح بالای استرس باشد. هوس مزمن شیرینی‌جات گاهی اوقات نشانه شروع اختلالات متابولیکی، از جمله مقاومت به انسولین است.

هوس مداوم برای غذا‌های تلخ ممکن است نشان دهنده نیاز به تحریک دستگاه گوارش و سم زدایی باشد. اگر هوس با احساس سنگینی در ربع فوقانی راست شکم و اختلالات گوارشی همراه باشد، پزشکان معاینه کبد و مجاری صفراوی را توصیه می‌کنند.

هوس غذا‌های شور اغلب با عدم تعادل آب و نمک - کم آبی بدن، ورزش شدید یا تغییرات هورمونی - مرتبط است. اگر هوس پس از عادی سازی مصرف مایعات ادامه یابد، ممکن است نشان دهنده مشکلات آدرنال یا تیروئید باشد.