به گزارش مجله خبری نگار،بیشتر سگهای امروزی ردپایی کمرنگ، اما قابل تشخیص از اجداد گرگ دارند که بر اندازه بدن، حس بویایی و ویژگیهای رفتاری آنها تأثیر گذاشته است. این نتیجهای است که محققان موزه تاریخ طبیعی آمریکا به آن رسیدهاند. این مطالعه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده است.
نویسندگان بیش از ۲۷۰۰ ژنوم گرگ، سگهای اصیل و سگهای مزرعه و سایر سگسانان را تجزیه و تحلیل کردند. معلوم شد که تقریباً دو سوم سگهای اصیل حاوی ردپایی از DNA گرگ در ژنوم هستهای خود هستند که ناشی از آمیزش تقریباً هزار نسل پیش است.
بالاترین محتوای ژن گرگ در سگهای ولفداگ چکسلواکی و سگهای ولفهوند سارلوس یافت شد - از ۲۳٪ تا ۴۰٪. در میان نژادهای محبوب، بیشترین محتوای ژن گرگ در سگهای سهرنگ بزرگ آنگلو-فرانسوی (۴.۷-۵.۷٪ ژن گرگ) و سگهای شلتون شپرد (۲.۷٪) یافت میشود. حتی مشخص شده است که چیواوا مینیاتوری تقریباً ۰.۲٪ DNA گرگ دارد.
این تجزیه و تحلیل همچنین ارتباطی بین نسبت ژنهای گرگ و ویژگیهای رفتاری نشان داد. نژادهایی با کمترین نسب گرگی اغلب به عنوان دوستانه، مطیع و به راحتی آموزشپذیر توصیف میشوند. سگهایی با محتوای DNA گرگی بالاتر اغلب مستقل، محتاط و کمتر به غریبهها اعتماد دارند.
محققان خاطرنشان میکنند که ژنهای گرگ در سازگاری سگها با شرایط مختلف نقش داشتهاند. در سگهای روستایی، این ژنها گیرندههای بویایی را تقویت کردهاند و در ماستیفهای تبتی، توانایی آنها را در تحمل سطوح پایین اکسیژن در ارتفاعات بالا افزایش دادهاند. نویسندگان تأکید میکنند که برخلاف تصور رایج، آثار جفتگیری در اکثر سگهای امروزی همچنان وجود دارد و ممکن است نقش مهمی در موفقیت تکاملی آنها در کنار انسانها داشته باشد.