به گزارش مجله خبری نگار، کارشناسان معتقدند اگر فردی قبل از ورزش به افزایش سریع انرژی نیاز دارد یا برعکس، برای حفظ سطح قند خون پایدار، باید موز مناسب نیازهای خود را انتخاب کند.
به گفته اوری زینکر، متخصص تغذیه، موزهای سبز سفت هستند و پوست کندن آنها دشوار است و حاوی حداقل قند و درصد بالایی از نشاسته مقاوم هستند. این نشاسته باکتریهای مفید روده را تغذیه میکند، به تثبیت سطح قند خون کمک میکند و احساس سیری را برای مدت طولانیتری ایجاد میکند.
این نوع موز برای کسانی که قند خون خود را کنترل میکنند (دیابتیها یا پیشدیابتیها) و کسانی که به دنبال بهبود هضم هستند، ایدهآل است، در حالی که ورزشکاران باید محتاط باشند، زیرا ممکن است باعث احساس سنگینی شود.
پوست آن زرد با لکههای سبز کوچک، نرمتر است و نشاسته مقاوم آن شروع به تبدیل شدن به قند میکند، اما همچنان سرشار از فیبر و مواد معدنی مانند پتاسیم و منیزیم است. این متخصص این نوع را به عنوان میان وعده برای کسانی که نگران سلامت گوارش هستند توصیه میکند و همچنین برای زنان قبل و بعد از یائسگی برای حمایت از سلامت روده و مبارزه با مقاومت به انسولین مناسب است.
باید کاملاً زرد و نرم باشد، اما له نشده، شیرین و به راحتی پوست کنده شود. به گفته آماندا سوسدا، استاد تغذیه در دانشگاه کالیفرنیا، نشاسته به قندهای طبیعی تبدیل میشود، میزان فیبر کاهش مییابد، در حالی که آنتیاکسیدانها، ویتامینها و مواد معدنی افزایش مییابند. یک موز رسیده حاوی حدود ۸٪ از نیاز روزانه بدن به پتاسیم و منیزیم است، که آن را به یک میان وعده سالم و سریع برای تأمین انرژی، مناسب برای کودکان و کسانی که به دنبال حمایت از سلامت قلب و عروق هستند، تبدیل میکند.
پوست آن پوشیده از لکههای قهوهای است، گوشت آن لطیف است و عطر غنی دارد. قند بالایی دارد که باعث افزایش فوری انرژی میشود، اما فیبر کمی دارد، بنابراین کسانی که سطح قند خون خود را کنترل میکنند باید هنگام مصرف آن احتیاط کنند.
به رنگ قهوهای یا سیاه درمیآید، گوشتی نرم دارد و سرشار از قند و آنتیاکسیدان است، اما فاقد فیبر و ویتامین C است (یک موز رسیده حاوی ۱۴ میلیگرم ویتامین C است، در حالی که یک موز بسیار رسیده حاوی ۱۰ میلیگرم است). این نوع برای شیرینیها و اسموتیها ایدهآل است، زیرا شیرینی طبیعی ایجاد میکند و نیاز به شکر افزوده را کاهش میدهد.
«موز میوهای فوقالعاده است، چه سبز باشد و چه رسیده. هیچ موز «درست» یا «اشتباهی» وجود ندارد و تنها کاری که باید انجام شود این است که درجهی رسیدگی را بر اساس مواد مغذی مورد نیاز بدن در آن لحظه انتخاب کنید.»