به گزارش مجله خبری نگار، این فناوری از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا با افزایش سن، سلولهای بدن آنچه را که به عنوان "نیروگاههای کوچک" یا میتوکندری شناخته میشوند، از دست میدهند و منجر به اختلال در عملکرد سلول، به ویژه در سلولهای عصبی و عضلانی میشوند.
محققان سلولهای بنیادی را با نانوذرات مخصوص به شکل گل، به نام "نانوگلها"، ترکیب کردند که به سلولها کمک کرد تا دو برابر میتوکندری تولید کنند. وقتی این سلولهای تقویتشده در کنار سلولهای پیر یا بیمار قرار میگیرند، انرژی خود را با آنها به اشتراک میگذارند تا عملکردشان را افزایش دهند.
این کشف افقهای جدیدی را برای درمان بیماریهای مرتبط با سن، مانند اختلالات قلبی و بیماریهای عصبی مانند آلزایمر، بدون نیاز به دارو یا اصلاحات ژنتیکی، باز میکند، زیرا سلولها به طور طبیعی و خود به خود عمل میکنند.
این فناوری با روشهای سنتی متفاوت است، زیرا داروهای فعلی که تولید انرژی را تحریک میکنند، به سرعت توسط سلولها از بین میروند و نیاز به تکرار مداوم دارند، در حالی که "نانوگلها" برای مدت طولانی در داخل سلولها باقی میمانند و به کار خود ادامه میدهند، به این معنی که این دارو را فقط میتوان ماهی یک بار مصرف کرد.
این روش همچنین با انعطافپذیری مشخص میشود، زیرا درمان میتواند به قسمتهای خاصی از بدن، مانند قلب در مورد کاردیومیوپاتی یا عضلات در موارد دیستروفی عضلانی، هدایت شود و آن را برای درمان طیف وسیعی از بیماریها مناسب میسازد.