به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان سنگاپوری از دانشگاه فنی نانیانگ، به همراه همکارانی از کشورهای دیگر، مسیر مهاجران باستانی را که بیش از ۲۰، ۰۰۰ کیلومتر از شمال آسیا به تیرا دل فوئگو سفر کردهاند، بازسازی کردهاند. این مهاجرت طولانیترین مهاجرت شناخته شده در تاریخ بشر شد. این مطالعه در مجله علمی ساینس منتشر شده است.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی مسیری را که انسانهای باستان برای رسیدن به سواحل شمال غربی آمریکای جنوبی تقریباً ۱۴۰۰۰ سال پیش طی کردند، آشکار کرده است. از آنجا، جمعیت به چهار شاخه تقسیم شد: برخی در حوضه آمازون باقی ماندند، در حالی که برخی دیگر به سمت چاکوی خشک، پاتاگونیا و آند حرکت کردند.
این تیم از روشهای پیشرفتهی تعیین توالی استفاده کرد که به طور غیرمنتظرهای تنوع ژنتیکی بالایی را در جمعیتهای آسیایی نشان داد. همانطور که نویسندگان این کشف اشاره کردند، این یافته، تصور قبلی مبنی بر اینکه بیشترین تنوع ژنتیکی مختص اروپاییها است را به چالش میکشد.
هزاران سال سفر منجر به کاهش تنوع ژنتیکی مهاجران شد.
دانشیار کیم هی لیم توضیح داد: «آنها تنها بخشی از ژنهای اجدادی خود را داشتند که میتوانست سیستم ایمنی بدن آنها را تضعیف کند.» این موضوع آسیبپذیری مردم بومی در برابر بیماریهایی را که هزاران سال بعد توسط اروپاییها معرفی شدند، توضیح میدهد.
این مطالعه همچنین نشان داد که چگونه گروههای مختلف با شرایط سخت - از مناطق یخی پاتاگونیا گرفته تا ارتفاعات آند - سازگار شدند. محققان معتقدند که این سازگاری استثنایی بود که به انسانهای باستان اجازه داد تا چنین اکوسیستمهای متنوعی را استعمار کنند.