ایمپلنت مغزی می‌تواند اثرات آسیب‌های تروماتیک را سال‌ها بعد کاهش دهد

به گزارش مجله خبری نگار، یک ایمپلنت که ناحیه‌ای در اعماق مغز را تحریک می‌کند، ممکن است عملکرد شناختی را در افراد مبتلا به آسیب‌های مغزی تروماتیک مدت‌ها پس از حادثه بهبود بخشد. این یافته بر اساس نتایج یک مطالعه کوچک است که در درجه اول برای ارزیابی ایمنی دستگاه انجام شده و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

برای مثال، ضربه شدید به سر در اثر تصادف رانندگی می‌تواند باعث آسیب تروماتیک مغزی (TBI) شود. در موارد خفیف، این ممکن است به طور موقت سلول‌های مغز را تحت تأثیر قرار دهد، اما در موارد شدیدتر، فرد ممکن است اختلالات عاطفی، جسمی، شناختی و رفتاری طولانی مدت را تجربه کند.

جیمی هندرسون از دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا می‌گوید: «یکی از مشکلات اصلی این است که واقعاً هیچ درمان مؤثری برای آسیب‌های مغزی ناشی از ضربه وجود ندارد.»

در تلاش برای مقابله با این، هندرسون و همکارانش ایمپلنتی را توسعه دادند که می‌تواند تالاموس - ناحیه‌ای در اعماق مغز که با هوشیاری، یادگیری و حافظه مرتبط است - را تحریک کند تا ببینند آیا می‌تواند عملکرد شناختی را در افراد مبتلا به TBI بازیابی کند یا خیر.

هندرسون می‌گوید: «شما می‌توانید آن را تقریباً مانند یک ضربان‌ساز در نظر بگیرید. این دستگاه در مغز کاشته می‌شود و تکانه‌های الکتریکی را به الکترود‌هایی که در قسمت‌های خاصی از مغز قرار گرفته‌اند، منتقل می‌کند.»

برای آزمایش این دستگاه، تیم تحقیقاتی شش نفر از افراد ۲۲ ​​تا ۶۰ ساله را که از آسیب مغزی تروماتیک متوسط ​​تا شدید ناشی از حادثه‌ای که بین سه تا ۱۸ سال قبل رخ داده بود، رنج می‌بردند، استخدام کرد. همه آنها دارای اختلالات شناختی مداوم مانند حافظه ضعیف یا بی‌توجهی بودند.

قبل از کاشت، شرکت‌کنندگان تحت یک ارزیابی عصبی به نام آزمون ردیابی قرار گرفتند که شامل اتصال مجموعه‌ای از ۲۵ نقطه در سریع‌ترین زمان ممکن برای اندازه‌گیری سرعت ذهنی، پردازش اطلاعات و انعطاف‌پذیری است.

سپس تیم تحقیقاتی با جراحی دستگاهی را در مغز هر شرکت‌کننده قرار داد. این ایمپلنت‌ها طوری برنامه‌ریزی شده بودند که مغز را به مدت ۱۲ ساعت در طول ساعات بیداری عادی تحریک کنند و شب‌ها خاموش شوند.

یک سال بعد، تیم پنج شرکت‌کننده را با استفاده از آزمون مسیریابی دوباره ارزیابی کرد. ششمین شرکت‌کننده پس از جراحی دچار عفونت پوست سر شد که البته بهبود یافت. هیچ عارضه جانبی جدی دیگری مشاهده نشد.

نمرات آزمون هر پنج شرکت‌کننده ۱۵ تا ۵۲ درصد بالاتر از نمرات قبل از کاشت آنها بود. نیکلاس شیف، یکی از اعضای تیم از دانشگاه کرنل در نیویورک، می‌گوید: «فکر می‌کنم این بزرگترین شگفتی ما بود: بزرگی این بهبود».

به گفته هندرسون، این آزمایش کوچک بود و در درجه اول برای نشان دادن ایمنی دستگاه طراحی شده بود. هندرسون در مورد عفونت پوست سر می‌گوید چنین عوارضی همیشه در جراحی‌ها خطرساز هستند. او می‌گوید: «به طور کلی، فکر می‌کنم می‌توانیم به افرادی که هیچ گزینه درمانی دیگری ندارند، کمک کنیم.»

به گفته هندرسون، این تیم قصد دارد مطالعه بزرگتری را برای ارزیابی بیشتر ایمنی و اثربخشی این ایمپلنت انجام دهد. او می‌گوید: «تحریک عمیق مغز این پتانسیل را دارد که به میلیون‌ها نفری که اغلب در سکوت از اثرات آسیب‌های مغزی رنج می‌برند، کمک کند.»