به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان موسسه علوم اعصاب مرکز سینزبری ولکام (لندن) یک سیگنال دوپامین "موازی" در مغز کشف کردهاند که به تقویت عادات نه از طریق پاداش، بلکه از طریق تکرار کمک میکند. یافتههای این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
تاکنون، اعتقاد بر این بود که یادگیری در مغز عمدتاً به سیگنال دوپامین متکی است که میزان پاداشدهی یک رفتار را ارزیابی میکند - به اصطلاح خطای پیشبینی پاداش (RPE). با این حال، تحقیقات جدید مکانیسم دومی را شناسایی کرده است - سیگنال خطای پیشبینی عمل (APE).
به گفته دانشمندان، این موضوع به فایده یک عمل مربوط نمیشود، بلکه به فراوانی آن بستگی دارد. هرچه یک رفتار بیشتر تکرار شود، صرف نظر از نتیجه، محکمتر در وجود فرد ریشه میدواند.
دانشمندان با استفاده از حسگرهای ژنتیکی دوپامین و خاموش کردن نواحی خاصی از مغز، مجموعهای از آزمایشها را روی موشها انجام دادند. مشخص شد که سیگنالهای APE از جسم مخطط خلفی، ناحیهای از مغز که به ارزیابی پاداش ربطی ندارد، سرچشمه میگیرند. موشهایی که به این ناحیه آسیب دیده بودند، قادر به یادگیری بودند، اما ترجیحات پایداری در آنها ایجاد نشد یا عملکردشان با تجربه بهبود نیافت.
وقتی محققان به طور موقت جسم مخطط خلفی را در حیواناتی که قبلاً در انجام وظیفه به خودکاری رسیده بودند، "غیرفعال" کردند، عملکرد رفتاری آنها به شدت کاهش یافت. این موضوع تأیید میکند که سیگنال خطای پیشبینی عمل (APE) نه تنها برای شکلگیری، بلکه برای حفظ پایدار الگوهای رفتاری آموخته شده نیز حیاتی است.
به گفته نویسندگان، این مکانیسم توضیح میدهد که چرا ترک عادتهای قدیمی بسیار دشوار است - مغز همچنان مسیر آشنا را فعال میکند. با این حال، شکستن زنجیره اقداماتی که منجر به نتیجه نامطلوب میشود نیازی به استفاده از اراده ندارد. به سادگی جایگزین کردن اقدامات مضر با اقدامات دیگری که آنها نیز تکراری هستند. این سیستم APE را فعال میکند و یک ارتباط عصبی جدید تشکیل میدهد.