حکم نهایی برای ایگور تودور

به گزارش مجله خبری نگار، تیم یوونتوسِ ایگور تودور، پس از شکست ۲-۰ در کومو، در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. با توجه به نتایج متوسط، تنش‌های داخلی و برنامه‌ی جهنمی، آینده‌ی این مربی کروات در تورین بیش از هر زمان دیگری نامشخص به نظر می‌رسد.

مثل برد ۲-۰ یوونتوس. این یک شروع دوباره ابدی برای یوونتوس است. با هر پروژه جدید، همان وعده‌ها، همان آرزو‌ها و در نهایت، همان ناامیدی‌ها. شکست ۲-۰ در زمین کومو، تصاویر بسیار آشنایی از تاریخ اخیر باشگاه را زنده کرده است: تیمی بی‌نظم، فاقد برنامه بازی مشخص، و مربی‌ای که ناگهان در کانون طوفان قرار گرفته است. گل‌های کمپف و نیکو پاز نه تنها اولین شکست فصل تودور را رقم زد، بلکه نمادی از یک فروپاشی اخلاقی جدید نیز بود. پس از هفت بازی سری آ، یوونتوس تنها ۱۲ امتیاز دارد و از منطقه لیگ قهرمانان اروپا خارج شده است، و بسیار عقب‌تر از صدرنشینان یعنی اینتر میلان، رم و ناپولی قرار دارد. باشگاه پیدمونته که رویای بازگشت به جمع بزرگان را در سر می‌پروراند، به نظر می‌رسد دوباره در دام شیاطین خود گرفتار شده است: عملکرد‌های متناقض، بازی بی‌روح و مدیرانی که مجبورند پیش از موعد سرنوشت مربی خود را ارزیابی کنند.

برای ایگور تودور، این شکست می‌تواند نقطه عطفی باشد. یوونتوس از ۱۳ سپتامبر (۴-۳ مقابل اینتر) پیروز نشده و در شش بازی اخیر خود در تمام رقابت‌ها، روند نگران‌کننده‌ای را بدون برد طی کرده است. تنش‌های داخلی نیز کمکی به اوضاع نمی‌کند: طبق گزارش‌های «کالچو مرکاتو» و «لا گازتا دلو اسپورت»، رابطه بین تودور و مدیر کل، دامین کومولی، که «سرد» توصیف شده، موضوع شایعات متعددی در تورین است. مدیریت، نحوه مدیریت خریدها، به ویژه خرید‌های دیوید و اوپندا، و فقدان آشکار خلاقیت در خط میانی را زیر سوال می‌برد. به نظر می‌رسد تیم هویت و روحیه تهاجمی خود را از دست داده است، عناصری که هفته‌های اول دوران تودور را تعریف می‌کردند. این مربی کروات که به خاطر شخصیت آتشینش شناخته می‌شود، اکنون خسته و تقریباً تسلیم شده به نظر می‌رسد، همانطور که از رفتار بی‌روح او روی نیمکت مقابل کومو مشخص است و معاونش یاورچیچ و حتی پرین را برای ایجاد انگیزه در تیم به حال خود رها کرده است.

آینده‌ای نامعلوم بین مادرید و رم

بازی مقابل کومو تمام شکاف‌های ساختاری تیم فعلی یوونتوس را آشکار کرد. تودور تصمیم به تغییر تاکتیکی گرفته بود و دفاع سه نفره خود را کنار گذاشته و به سیستم غیرمعمول ۴-۳-۳ روی آورده بود، اما نتیجه فاجعه‌بار بود. کالولو که به سمت راست منتقل شده بود، در زدن گل اول مردد بود، در حالی که سه بازیکن مرکزی (کوپماینرز، لوکاتلی، تورام) فاقد تعادل و درخشش بودند. در خط حمله، دیوید و ییلدیز نامرئی بودند و در یک سیستم نامنسجم منزوی شده بودند. گل دقیقه چهارم کمپف تمام اعتماد به نفس را از بین برد و به نظر نمی‌رسید یوونتوس هرگز قادر به واکنش به عنوان یک واحد باشد. معدود درخشش‌های فردی کونسیسائو توسط نظم دفاعی آهنین کومو خفه شد. وقتی نیکو پاز در دقیقه ۷۹ گل دوم را زد، چهره بیانکونری‌ها به تیمی بدون روح، بدون غرور تبدیل شد که تقریباً تسلیم سرنوشت خود شده بود. تصویری وحشتناک برای باشگاهی که هنوز ادعا می‌کند نماد جاه‌طلبی و سخت‌گیری است.

مشکلات یوونتوس فقط به زمین بازی محدود نمی‌شود. نقل و انتقالات تابستانی، در تیمی که از قبل ضعیف شده بود، سردرگمی ایجاد کرده است. ماجرای ولاهوویچ، تابستان را رقم زد: این مهاجم صربستانی که به عنوان جدایی اعلام شد، در پایان فصل کنار گذاشته شد و برنامه‌ریزی تهاجمی و سلسله مراتب داخلی را پیچیده کرد. در همان زمان، باشگاه با جذب دیوید، اوپندا و کونسیسائو، تقویت خط حمله خود را چند برابر کرد و از خط میانی که ریتم ندارد، غافل شد. نتیجه، تیمی پر از مهاجم است، اما فاقد هماهنگی بین خطوط است. تودور سعی کرده است بدون یافتن فرمول ایده‌آل، دست به آزمایش بزند. برنامه بازی او، مبتنی بر شدت و مستقیم بودن، با واقعیت یک گروه از هم گسیخته در تضاد است. تصمیمات اخیر، مانند کنار گذاشتن اوپندا در کومو یا ادامه دادن به کوپ‌ماینرز با وجود عملکرد ضعیفش، نشان‌دهنده یک بیماری عمیق‌تر، چه از نظر تاکتیکی و چه از نظر روانی، است.

برنامه برای ایگور تودور بی‌وقفه است. روز چهارشنبه، یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا به مصاف رئال مادرید می‌رود، قبل از سفر کلیدی به رم برای رویارویی با لاتزیو. دو دوئل پرفشار می‌تواند سرنوشت این بازیکن کروات را رقم بزند. واکنش فوری لازم است: یک شکست دیگر می‌تواند باعث تصمیمی قاطع از سوی هیئت مدیره شود. در مادرید، برای شعله‌ور کردن دوباره آتش به یک معجزه نیاز است؛ در رم، مهم‌تر از همه، برای نجات شغل او. تودور روز یکشنبه اعلام کرد: «آیا نگرانم؟ چه ببرم چه ببازم، مربی باید همیشه نگران باشد. همه چیز همیشه من را نگران می‌کند؛ این زندگی یک مربی است: پیروزی، شکست، تساوی، باید هوشیار باشید. چه چیزی را می‌توانیم بهبود بخشیم؟ در رختکن در مورد آن صحبت خواهیم کرد.» احساس عمومی این است که یوونتوسی سردرگم و خسته، اسیر چرخه‌ای از وعده‌های تحقق نیافته. اگر تودور نتواند هویت روشنی را در تیمش القا کند، باشگاه در بررسی جایگزینی در اواسط فصل تردید نخواهد کرد، سناریویی که در تورین تقریباً به یک سنت مدرن تبدیل شده است.