به گزارش مجله خبری نگار، نتایج این تحقیق که میتواند به شناسایی بیماران در معرض خطر و متناسبسازی درمان روانشناختی کمک کند، در کنگره کالج اروپایی نوروسایکولوژی در آمستردام ارائه شد.
محققان بر روی ۴۸۱ بیمار که اولین دوره روانپریشی را تجربه میکردند، تمرکز کردند و دریافتند که ۱۴.۵٪ از آنها علائم پوستی مانند بثورات، خارش و حساسیت به نور را نشان دادهاند، که این درصد در بین زنان به ۲۴٪ و در بین مردان به ۹.۸٪ افزایش یافته است.
پس از چهار هفته درمان با داروهای ضد روانپریشی، این بیماران در مقایسه با بیمارانی که بیماری پوستی نداشتند، سطوح بالاتری از افسردگی و افکار یا اقدام به خودکشی را نشان دادند: ۲۵٪ در مقابل ۷٪.
دکتر خواکین گالوان، محقق ارشد، تأکید کرد که بروز علائم پوستی میتواند شاخص اولیه شدت بیماری روانی و پاسخ ضعیف به درمان باشد.
او افزود که پوست و مغز منشأ جنینی یکسانی دارند، که ممکن است ارتباط بین آنها را از طریق مسیرهای التهابی مشترک توضیح دهد.
محققان خاطرنشان کردند که تأیید این یافتهها میتواند به پزشکان کمک کند تا بیمارانی را که بیشتر در معرض خطر هستند شناسایی کرده و مراقبتهای اولیه و متناسب با نیازهای آنها را ارائه دهند. آنها همچنین خاطرنشان کردند که این ارتباط میتواند به سایر بیماریهای روانپزشکی مانند اختلال دوقطبی، اضطراب و افسردگی نیز تعمیم یابد.
منبع: مدیکال اکسپرس