ماده ژلی نوآورانه، نویدبخش درمان دائمی از دست دادن صدا

محققان دانشگاه مک‌گیل در کانادا یک ماده هیدروژل جدید توسعه داده‌اند که نویدبخش یک درمان مؤثر و طولانی‌مدت برای افراد مبتلا به آسیب‌های تار‌های صوتی است.

به گزارش مجله خبری نگار، این بیماری اغلب به دلیل ایجاد اسکار منجر به از دست دادن دائمی صدا می‌شود.

کارشناسان توضیح دادند که درمان‌های تزریقی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، به سرعت تجزیه می‌شوند و بیماران را مجبور به انجام مراحل مکرر می‌کنند که می‌تواند باعث آسیب بیشتر به بافت‌های ظریف حنجره شود.

اما ژل جدید که تیم تحقیقاتی آن را در یک مطالعه پیش‌بالینی آزمایش کرد، نشان داد که می‌تواند در آزمایش‌های آزمایشگاهی و حیوانی، هفته‌ها در برابر تخریب مقاومت کند و از مواد مرسوم پیشی بگیرد و به تار‌های صوتی شانس بیشتری برای بهبودی طبیعی بدهد.

این ژل از پروتئین‌های طبیعی گرفته شده از بافت انسان ساخته شده، به پودر تبدیل شده و سپس به هیدروژل تغییر شکل داده شده است. محققان برای افزایش طول عمر آن در بدن، از تکنیکی به نام "شیمی کلیک" استفاده کردند، فرآیندی که به عنوان "چسب مولکولی" عمل می‌کند و اجزای ماده را به هم متصل می‌کند و از تجزیه سریع آنها پس از تزریق جلوگیری می‌کند.

مریم تبریزیان، استاد دانشکده مهندسی زیست‌پزشکی دانشگاه مک‌گیل و دارنده کرسی تحقیقاتی کانادا (رده ۱) در نانوپزشکی و پزشکی ترمیمی، گفت: «این فرآیند همان چیزی است که رویکرد ما را از روش‌های سنتی متفاوت و منحصر‌به‌فرد می‌کند.»

از دست دادن صدا: یک مشکل رایج و تأثیرگذار

آسیب‌های تار‌های صوتی یک مشکل رایج است، به خصوص در میان بزرگسالان مسن مبتلا به بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) یا افراد سیگاری، و همچنین متخصصانی که به صدای خود متکی هستند، مانند خوانندگان، معلمان و مجریان تلویزیون.

نیکول لو-گسین، محقق ارشد این مطالعه و استاد دانشکده علوم ارتباطات و اختلالات گفتاری در دانشگاه مک‌گیل، به تأثیر عمیق از دست دادن صدا بر سلامت روانی و اجتماعی افرادی که برای کار به صدای خود متکی هستند، اشاره کرد.

او گفت: «مردم صدای خود را بدیهی می‌دانند، اما از دست دادن آن می‌تواند تأثیر عمیقی بر سلامت روان و کیفیت زندگی داشته باشد، به خصوص برای کسانی که برای امرار معاش به آنها متکی هستند.»

مراحل بعدی

تیم تحقیقاتی در حال حاضر با استفاده از مدل‌سازی کامپیوتری، رفتار ژل را در بدن شبیه‌سازی می‌کند تا پایداری و اثربخشی آن را تأیید کند و برای آزمایش‌های بالینی روی انسان آماده شود.

اگر این مرحله موفقیت‌آمیز باشد، این نوآوری می‌تواند نقطه عطفی در درمان آسیب‌های تار‌های صوتی باشد و گزینه درمانی دائمی‌تر و کم‌تهاجمی‌تری نسبت به درمان‌های فعلی ارائه دهد.

این مطالعه در مجله Biomaterials منتشر شده است.

منبع: مدیکال اکسپرس

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری