به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه براون در ایالات متحده و دانشگاه برن در سوئیس فرضیه وجود آب در مریخ امروزی را مورد تردید قرار دادهاند. پیش از این، تصور میشد که رگههای تاریک مرموز در دامنه دهانهها و صخرهها نشانه احتمالی جریانهای فصلی آب مایع هستند. با این حال، یک مطالعه جدید به علت کاملاً متفاوتی اشاره میکند: گرد و غبار و باد. این اثر در مجله Nature Communications (NatCom) منتشر شده است.
برای این تجزیه و تحلیل، محققان از الگوریتمهای یادگیری ماشینی استفاده کردند و مدلی را بر اساس تصاویر شیبهای مریخ آموزش دادند. این سیستم بیش از ۸۶۰۰۰ تصویر ماهوارهای را تجزیه و تحلیل کرد و اولین نقشه جهانی از بیش از نیم میلیون از این نوارها، معروف به نوارهای شیب، را ایجاد کرد.
دانشمندان پس از مقایسه این دادهها با نقشههای دما، رطوبت و سایر عوامل، به این نتیجه رسیدند که این سازندها با آب مایع مرتبط نیستند. با این حال، آنها به وضوح با افزایش سرعت باد و رسوبات گرد و غبار مرتبط هستند.
این رگهها به احتمال زیاد توسط بهمنهایی از یک لایه نازک گرد و غبار در دامنههای شیبدار تشکیل شدهاند. در برخی موارد، آنها میتوانند توسط برخورد شهابسنگ یا دیوهای گرد و غبار ایجاد شوند. در این موارد، رگهها فقط در تصاویر مداری به صورت جریانهایی از آب ظاهر میشوند، اما در واقع هیچ رطوبتی ندارند.
آدوماس والانتین از دانشگاه براون و یکی از نویسندگان این مطالعه خاطرنشان کرد: «مطالعه ما نشان میدهد که این ساختارها در شرایط خشک شکل میگیرند. ما هیچ مدرکی دال بر وجود آب مایع پیدا نکردیم.»
اگر این دامنهها واقعاً عاری از آب باشند، احتمال سکونتپذیر بودن آنها کاهش مییابد. این بدان معناست که چنین مناطقی کمتر در معرض آلودگی توسط میکروفلورهای زمینی هستند که میتوانند بهطور تصادفی توسط فضاپیماها بازگردانده شوند. این امر انتخاب اهداف برای مأموریتهای آینده که مریخ را بدون ایجاد اختلال در شرایط بالقوه حیات محلی کاوش میکنند، ساده میکند.
والانتینز اضافه کرد: «این زیبایی تحلیل کلانداده است. ما میتوانیم بدون ترک مدار خود، فرضیهها را رد کنیم و روی حوزههای تحقیقاتی واقعاً نویدبخش تمرکز کنیم.»