اختلال خواب نادر، شایع‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد

به گزارش مجله خبری نگار، افرادی که با وجود استراحت خوب شبانه، در طول روز خواب‌آلودگی شدید را تجربه می‌کنند، ممکن است از نوعی اختلال خواب به نام پرخوابی ایدیوپاتیک رنج ببرند. یک مطالعه جدید نشان داده است که این اختلال عصبی ممکن است به آن اندازه که قبلاً تصور می‌شد نادر نباشد. این مطالعه در شماره آنلاین Neurology، مجله پزشکی آکادمی مغز و اعصاب آمریکا، منتشر شده است.

علائم پرخوابی ایدیوپاتیک نه تنها شامل خواب‌آلودگی شدید در طول روز، بلکه شامل خواب‌آلودگی بیش از حد، مشکل در بیدار شدن و گیجی نیز می‌شود. این امر انجام فعالیت‌های روزانه را دشوار می‌کند و کیفیت زندگی فرد را کاهش می‌دهد. این با حمله خواب (نارکولپسی) متفاوت است. افراد مبتلا به حمله خواب نیز دچار خواب‌آلودگی در طول روز می‌شوند، اما معمولاً بیش از حد نمی‌خوابند و می‌توانند سرحال از خواب بیدار شوند.

دکتر دیوید تی. پلنت، نویسنده‌ی این مطالعه از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون، گفت: «تعیین شیوع پرخوابی ایدیوپاتیک دشوار بوده است، زیرا تشخیص آن نیاز به آزمایش خواب پرهزینه و پرزحمت دارد.» «ما داده‌های یک مطالعه‌ی بزرگ خواب را بررسی کردیم و دریافتیم که این بیماری بسیار شایع‌تر از تخمین‌های قبلی است و به اندازه‌ی برخی دیگر از بیماری‌های عصبی و روانی رایج، مانند صرع، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی، شایع است.»

برای این مطالعه، محققان داده‌های خواب ۷۹۲ نفر با میانگین سنی ۵۹ سال را بررسی کردند. همه شرکت‌کنندگان یک مطالعه خواب شبانه و یک مطالعه خواب روزانه را تکمیل کردند که سرعت به خواب رفتن فرد را در طول چهار یا پنج چرت روزانه اندازه‌گیری می‌کند. شرکت‌کنندگان همچنین در مورد خواب‌آلودگی روزانه، خستگی، میزان زمان خواب و تعداد ساعات خواب در شب‌های کاری و غیرکاری مورد بررسی قرار گرفتند.

محققان مشخص کردند که ۱۲ نفر موارد احتمالی پرخوابی ایدیوپاتیک با شیوع ۱.۵٪ داشتند. افراد مبتلا به این اختلال، با وجود مدت زمان خواب مساوی یا طولانی‌تر، خواب‌آلودگی بیشتری را تجربه می‌کردند.

در یک نظرسنجی خواب‌آلودگی با دامنه امتیاز از ۰ تا ۲۴، که سوالاتی مانند احتمال چرت زدن در حالت نشسته، صحبت کردن و توقف در ماشین را مطرح می‌کرد، افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک به طور متوسط ​​امتیاز ۱۴ و افراد بدون آن به طور متوسط ​​امتیاز ۹ را کسب کردند. امتیاز بالای ۱۰ نگران‌کننده تلقی می‌شود.

در مطالعات خواب، افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک به طور متوسط ​​چهار دقیقه در شب و شش دقیقه در طول خواب طول می‌کشید تا به خواب بروند، در حالی که این زمان برای افراد بدون این اختلال به طور متوسط ​​۱۳ دقیقه در شب و ۱۲ دقیقه در طول خواب بود.

محققان همچنین خواب‌آلودگی در طول روز را در افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک به طور متوسط ​​​​۱۲ سال بررسی کردند. آنها دریافتند که در ۱۰ نفری که داده‌های آنها در دسترس بود، خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز اغلب مزمن بود. با این حال، خواب‌آلودگی در چهار نفر یا ۴۰٪ از افراد شرکت‌کننده در مطالعه برطرف شد. پلانت خاطرنشان کرد که این موضوع نه تنها برای افراد مبتلا به این اختلال امیدبخش است، بلکه نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد آنچه منجر به بهبودی می‌شود را برجسته می‌کند.

پلنت گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که پرخوابی ایدیوپاتیک نسبتاً شایع است، شایع‌تر از آنچه معمولاً تصور می‌شود، بنابراین احتمالاً اختلاف قابل توجهی بین تعداد افراد مبتلا به این اختلال و تعداد افرادی که به دنبال درمان هستند، وجود دارد.» «تلاش‌های بیشتری برای شناسایی، تشخیص و درمان افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک مورد نیاز است. تحقیقات بیشتر همچنین ممکن است علل پرخوابی ایدیوپاتیک را روشن کند و منجر به درمان‌های جدید شود.»

یکی از محدودیت‌های این مطالعه این بود که شرکت‌کنندگان در مطالعه شاغل بودند، بنابراین شیوع آن ممکن است در سایر جمعیت‌ها متفاوت باشد و حتی ممکن است در بین افراد بیکار بیشتر باشد، زیرا افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک میزان بیشتری از دست دادن شغل و ناتوانی دارند.