به گزارش مجله خبری نگار، با وجود ظاهر عجیب و غریبش، این جوندهی بیمو به دلیل مقاومت استثناییاش در برابر سرطان و طول عمر طولانیاش که میتواند تا ۴۰ سال برسد، از نظر علمی بسیار مورد توجه است.
یک مطالعه اخیر که در مجله Science منتشر شده است نشان میدهد که این موجودات زیرزمینی یک مکانیسم ژنتیکی منحصربهفرد برای ترمیم DNA تکامل یافتهاند که احتمالاً کلید توانایی آنها برای زندگی طولانیتر است.
محققان دانشگاه تونگجی در شانگهای توضیح دادند که این جوندگان جهشهای تکاملی در پروتئین cGAS ایجاد کردهاند که مسئول تشخیص آسیب DNA و تحریک پاسخهای ایمنی است. نتایج نشان داد که این جهشها ترمیم آسیبهای ژنتیکی مرتبط با پیری را افزایش میدهند، برخلاف آنچه در انسان و موش رخ میدهد، که این پروتئین مانع ترمیم میشود.
دانشمندان معتقدند که این تفاوت در عملکرد پروتئین ممکن است طول عمر قابل توجه موش کور برهنه را توضیح دهد. آنها همچنین به یک پارادوکس قابل توجه اشاره کردند: ساختار ژنتیکی این موجود به انسان نزدیکتر است تا موش، و این آن را به یک مدل تحقیقاتی ارزشمند برای مطالعه پیری تبدیل میکند.
پروفسور گابریل پالموس از دانشگاه کمبریج و متخصص علوم اعصاب به بیبیسی گفت: «این یک کشف هیجانانگیز است که ممکن است تنها اولین گام در درک اسرار طول عمر در این موجودات باشد.»
این استاد دانشگاه افزود: «اگر بتوانیم مهندسی بیولوژیکی موش کور برهنه را تقلید کنیم، ممکن است بتوانیم درمانهای انقلابی ضد پیری را که جهان به شدت به آن نیاز دارد، توسعه دهیم.»
در یک مقاله تحلیلی موازی، زیستشناس جان مارتینز خاطرنشان کرد که مطالعه چن و همکارانش «نقش غیرمنتظرهای» را برای پروتئین cGAS در هسته سلولهای موش کور برهنه آشکار کرده است، که نشان میدهد اسرار طول عمر پیچیدهتر از آن چیزی است که قبلاً تصور میشد.
منبع: ایندیپندنت