به گزارش مجله خبری نگار، این پزشک توضیح میدهد که رابطه بین سرعت غذا خوردن و وضعیت روانی به محور «مغز-روده» مرتبط است، زیرا روده حاوی میلیونها سلول عصبی است و اغلب «مغز دوم» نامیده میشود. وقتی غذا سریع خورده میشود، هضم طبیعی مختل میشود و سیگنالهای نامنظمی به مغز ارسال میشود که احساس استرس را افزایش میدهد.
دیجیکیا اشاره میکند که هضم غذا از دهان شروع میشود، نه معده. جویدن کامل، سیستم گوارش را آماده میکند و به مغز سیگنال میدهد که غذا در حال رسیدن است. وقتی غذا در تکههای بزرگ بلعیده میشود، سیستم گوارش آماده نیست و خوردن خیلی سریع، احساس سیری را که معمولاً ۱۰ تا ۲۰ دقیقه به تأخیر میافتد، فریب میدهد. این میتواند منجر به مصرف مقادیر زیاد غذا شود که باعث سنگینی و نفخ میشود و بدن ممکن است آن را به عنوان استرس تعبیر کند.
خوردن خیلی سریع همچنین منجر به افزایش شدید قند خون، به ویژه کربوهیدراتها، میشود و نوساناتی در گلوکز ایجاد میکند که با تحریکپذیری، عصبی بودن و حملات پانیک مرتبط است.
پزشک توضیح میدهد که غذا خوردن آرام و آگاهانه به موارد زیر کمک میکند:
دیجیکیا چهار مرحله ساده برای یادگیری آرام غذا خوردن پیشنهاد میکند:
این پزشک در پایان میگوید که تبدیل غذا خوردن از یک ضرورت صرف به یک راحتی ساده روزانه میتواند ناهار را به بهشتی از آرامش و آسودگی تبدیل کند و به بهبود هضم و کاهش قابل توجه اضطراب در عرض ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در روز کمک کند.