به گزارش مجله خبری نگار، مجله Food Quality and Preference خاطرنشان کرد که این مطالعه که توسط دانشمندان و محققان دانشگاه بینالمللی تگزاس A&M انجام شده است، شامل ۱۴۲ دانشجوی این دانشگاه بوده است. از هر شرکتکننده خواسته شد تا خود را در یکی از سه سناریو تصور کند:
در مرحله بعد، به شرکتکنندگان جفت تصاویری از غذاهای کمکالری و پرکالری نشان داده شد. محققان با استفاده از فناوری ردیابی چشم، ثبت کردند که کدام غذاها توجه شرکتکنندگان را سریعتر جلب میکنند و روی کدام غذاها مدت بیشتری تمرکز میکنند.
همچنین از شرکتکنندگان خواسته شد تا غذاهایی را که آنها را جذب میکرد، ارزیابی کنند و همچنین پرسشنامههایی را در مورد احساس گرسنگی، وضعیت مالی و انتظاراتشان از کمبود غذا تکمیل کنند.
نتایج نشان داد که دانشآموزان غذاهای پرکالری را سریعتر متوجه میشدند و مدت زمان بیشتری نسبت به غذاهای کمکالری به آنها نگاه میکردند. این تمایل در میان افرادی که سناریویی از محرومیت اقتصادی و کمبود منابع در آینده را تصور میکردند، بیشتر بود، زیرا آنها به طور قابل توجهی تمایل داشتند غذاهای غنیتر و پرکالریتر را انتخاب کنند و توجه خود را بیشتر بر آنها متمرکز کنند.
در مقابل، این الگو در افرادی که سناریویی از خشونت تهدیدآمیز را تصور میکردند، مشاهده نشد، در حالی که برخی از شرکتکنندگان که زندگی در یک موقعیت امن و پایدار را تصور میکردند، علاقه بیشتری به غذاهای کمکالری نشان دادند.
محققان توضیح دادند که این یافتهها نشاندهنده وجود یک «مکانیسم تکاملی» است که به موجب آن، در مواجهه با تهدید یا عدم قطعیت، مانند محرومیت اقتصادی، بدن به طور خودکار تمایل به جستجوی منابع انرژی سریع و پرکالری دارد. این مکانیسم ممکن است در طول تاریخ بشر به عنوان وسیلهای برای افزایش بقا در دورههای بیثباتی یا کمبود منابع تکامل یافته باشد.
این توضیح میدهد که چرا استرس روانی و تنش مزمن منجر به افزایش تمایل به خوردن غذاهای پرکالری میشود، به عنوان یک پاسخ اولیه در مواجهه با موقعیتهایی که فرد در آنها احساس ناامنی میکند.