به گزارش مجله خبری نگار، گنادی پیاوچنکو، دانشیار گروه آناتومی و بافتشناسی انسانی در موسسه پزشکی بالینی N.V. Sklifosovsky در دانشگاه سچنوف، به Gazeta گفت: پروتئینهای شوک حرارتی (که با افزایش دما در بدن تولید میشوند) HSP۷۰ میتوانند به بازیابی نورونها پس از سکته مغزی کمک کنند.
HSP۷۰ در بسیاری از مکانیسمهای مولکولی که مستقیماً بر بقای سلولهای عصبی تأثیر میگذارند، نقش دارد. به عنوان مثال، آنها در تنظیم فرآیندهای التهابی شرکت میکنند و از شروع فرآیندهای مرگ سلولی منظم جلوگیری میکنند، از پروتئینها در مرحله تشکیل آنها محافظت میکنند و پروتئینهای آسیبدیده را با علائم مولکولی ویژه "علامتگذاری" میکنند، که به کمک آنها سلول زبالههای خطرناک را برای دفع میفرستد.
دانشمندان گونههایی از موشها را پرورش دادهاند که به طور فعال پروتئینهای شوک حرارتی تولید میکنند. آنها این گونهها را با گونههای دیگری از موشها که شرایطی شبیه به توسعهی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و بیماری آلزایمر را ایجاد میکنند، پیوند زدهاند. تحقیقات نشان داده است که تقریباً هر بیماری مرتبط با ظهور پروتئینهای نادرست تشکیل شده در سلول میتواند به اهداف بالقوه برای درمان با استفاده از HSP۷۰ تبدیل شود. از جمله سکته مغزی ایسکمیک.
پیاوچنکو گفت: «نتیجه کلیدی، تأثیر مثبت بر بقای نورونی و طول عمر کلی ناشی از حضور همزمان پروتئینهای پاتولوژیک و پروتئینهای شوک حرارتی HSP۷۰ در سلول است. ما تقاضا برای این نتایج را میبینیم و معتقدیم که آنها این حوزه را به هدف نهایی - ایجاد داروهای بالقوه برای محافظت عصبی - نزدیکتر میکنند. ما بررسی کردیم که کدام اثرات را باید در نظر گرفت و به این نتیجه رسیدیم که با افزایش محتوای HSP۷۰، هیچ تغییر ساختاری آشکاری در بدن ایجاد نمیشود. موانع متعددی برای ورود HSP۷۰ به عمل بالینی وجود دارد. مانع اصلی و آشکار این است که آنها در تعداد زیادی از تعاملات دخیل هستند که استفاده از آنها در برخی موارد میتواند به نوعی بریدن گره گوردی به جای باز کردن دقیق آن تبدیل شود. به عنوان مثال، در سرطان، یک تومور میتواند از توانایی HSP۷۰ برای محافظت در برابر مرگ سلولی "استفاده" کند و سپس این ویژگی اسمی مفید میتواند خطرناک شود. وظیفه این است که رویکردی برای فعال کردن اثرات مطلوب HSP۷۰ و به حداقل رساندن اثرات ناخواسته پیدا کنیم.»