به گزارش مجله خبری نگار، در صحنهای که شایسته قرن بیست و یکم نیست، بخشهای بیمارستانهای غزه به عرصههای مرگ تدریجی تبدیل شدهاند و قربانیان یکی پس از دیگری قربانی گرسنگی میشوند. گزارشهای سازمان ملل متحد نسبت به «بدترین فاجعه انسانی» دوران مدرن هشدار میدهند، در حالی که اسناد پزشکی جزئیات وحشتناکی از مرگهایی را فاش میکند که با دارویی به ارزش ۲ دلار قابل پیشگیری بودند.
در بخش کودکان بیمارستان «دوستان بیمار» در شمال غزه، سکوت وحشتناکی تنها در طول یک هفته حکمفرما شد، زیرا قلب پنج کودک نه به دلیل بمباران یا بیماری، بلکه به دلیل گرسنگی شدید از کار افتاد. این کودکان از هیچ بیماری مزمنی رنج نمیبردند، اما به دلیل اینکه بدنهای کوچکشان نمیتوانستند شبح گرسنگی را تحمل کنند، جان باختند.
وزارت بهداشت غزه روز پنجشنبه اعلام کرد که با ثبت دو مورد مرگ جدید در ۲۴ ساعت گذشته، تعداد تلفات ناشی از قحطی و سوء تغذیه در نوار غزه به ۱۱۳ نفر، از جمله ۸۱ کودک، افزایش یافته است.
وزارت بهداشت غزه از مرگ حداقل ۴۸ نفر، از جمله ۲۰ کودک، تنها در سه هفته گذشته به دلیل سوء تغذیه خبر داد، در حالی که این رقم در پنج ماه اول سال ۱۰ کودک بوده است.
دکتر رعنا صبوح، که با سازمان آمریکایی MedGlobal همکاری میکند، میگوید کودکان در مراحل بحرانی بیسابقهای به بیمارستانها میرسند: «این کودکان نمیتوانند گریه کنند. بدنهایشان ضعیف است، چشمانشان گود افتاده و اندامهایشان مانند چوب است. ما شاهد انواع جدیدی از مرگ هستیم.»
در داخل بخش کوچک، ۱۹ کودک روی تختهای فرسوده و درب و داغان بستری هستند که برخی از آنها ۱۱ و ۱۲ ساله هستند - گروهی که قبلاً در برابر قحطی آسیبپذیر تلقی نمیشدند. در بیمارستانها، کادر پزشکی مجبورند بر اساس در دسترس بودن تزریقات یا مواد مغذی که اکنون توسط قطرهچکان تجویز میشوند، تصمیم بگیرند که ابتدا چه کسی را درمان کنند.
در بیمارستان الشفاء، اورژانس اجساد یک مرد و یک زن را که علائم واضح گرسنگی در آنها دیده میشد، دریافت کرد. یکی از آنها از دیابت و دیگری از بیماری قلبی رنج میبرد، اما فقدان مواد مغذی اولیه منجر به مرگ آنها شد.
سیوار، ۴.۵ ساله، تنها سه روز بعد در بخش مراقبتهای ویژه به دلیل کمبود پتاسیم درگذشت. بیمارستانها هیچ درمان دیگری جز تزریق مایعات داخل وریدی با غلظت پایین پیدا نکردند.
یازان، کودک دو ساله، تبدیل به اسکلت شده است. خانوادهاش پس از اینکه دیگر توانایی خرید شیر یا غذا را نداشتند، به او «آب بادمجان» میدهند و در ازای هر وعده غذایی ۹ دلار میدهند.
حتی پرستاران هم برای ادامه کار، با وجود گرسنگی و خستگی، به خودشان مایعات داخل وریدی تزریق میکنند.
تخمین زده میشود که ۹۰ درصد از جمعیت غزه از گرسنگی رنج میبرند. حداقل ۱۳ کودک در ماه ژوئیه بر اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند، در حالی که تعداد کل مرگ و میر ناشی از سوء تغذیه از ابتدای سال به ۲۱ کودک زیر پنج سال رسیده است. ۱۰۰۰۰۰ کودک و زن دیگر نیز نیاز به درمان دارند.
سازمان ملل متحد تأیید میکند که آنچه مانع نجات غزه میشود، محاصره نظامی مداوم و محدودیتهای شدید در ورود غذا و دارو است.
نیویورک تایمز گزارش میدهد که یک نوزاد ۱۱ ماهه در غزه تنها ۴ کیلوگرم وزن دارد و مادرش قادر به شیر دادن به او نیست، در حالی که پزشکان از «گرسنگی» رنج میبرند. بیبیسی گزارش میدهد که از هر پنج کودک در غزه، یک نفر از گرسنگی شدید رنج میبرد، در حالی که تایمز گزارش میدهد که کودکان در غزه دست و پاهایی به لاغری چوب دارند و والدین به بدنهای در حال ذوب شدن فرزندانشان خیره شدهاند.
سیانان میپرسد: «آیا نتانیاهو گوش میدهد؟ یک تماس تلفنی از ترامپ میتواند اوضاع را تغییر دهد.»
دکتر احمد الفرا، مدیر بخش اطفال بیمارستان ناصر، میگوید: «هیچکس در غزه از گرسنگی در امان نیست. حتی من، به عنوان یک پزشک، برای خانوادهام آرد تهیه میکنم.»
خدیجه المطوق، مادری که در چادر زندگی میکند، میگوید: «من در خیابانها دنبال غذا برای فرزندانم میگردم. من به عنوان یک بزرگسال میتوانم تحمل کنم، اما فرزندانم نمیتوانند.»
برخی خانوادهها به خوردن غذای حیوانات یا جستجوی تهمانده زبالهها روی میآورند. به کودکان فقط آب عدس و برنج سفید داده میشود. کارکنان مراقبتهای بهداشتی برای تحمل شیفتهای طولانی کار، روزانه ۱۰ قاشق برنج میخورند.
در مدتی که صرف خواندن این گزارش کردید، ممکن است کودکی در غزه آخرین نفسهایش را از گرسنگی کشیده باشد. دیگر سوال این نیست که «آیا قحطی وجود دارد؟»، بلکه این است که «چند کودک قبل از اینکه دنیا اقدامی کند، خواهند مرد؟»
منبع: خبرگزاری آسوشیتدپرس + خبرگزاریها