به گزارش مجله خبری نگار، آروماتراپی، یک روش درمانی باستانی با استفاده از روغنهای ضروری، همچنان با اثرات خود شگفتانگیز است. این روش که در هند و چین باستان سرچشمه گرفته است، نام مدرن خود را در سال ۱۹۰۴ در فرانسه پس از استفاده موفقیتآمیز از روغن ضروری اسطوخودوس برای درمان سوختگی، طبق گزارش AiF، دریافت کرد.
در سال ۲۰۰۴، جایزه نوبل به دانشمندان لیندا باک و ریچارد اکسل به خاطر تحقیقاتشان در مورد گیرندههای بویایی و سیستم بویایی اهدا شد. کار آنها منجر به درک عمیقتری از چگونگی تأثیر عطرها بر بدن ما شده است.
تحقیقات اخیر نشان داده است که رایحههای مورد علاقه میتوانند تأثیر مثبتی بر بیماران مبتلا به فراموشی داشته باشند. در آزمایشهایی، به بیماران رایحههای مورد علاقهشان برای بو کردن داده شد که به بازیابی حافظه در برخی از آنها کمک کرد. این یافته، تأثیر قابل توجه رایحهها بر مغز و حافظه را برجسته میکند.
امروزه، رایحهها به عنوان وسیلهای برای بهینه سازی حالات عصبی-روانی در نظر گرفته میشوند. روغنهای اساسی اصلی بر اساس اثراتشان به سه گروه تقسیم میشوند:
۱. روغنهای محرک. ریحان، میخک، زنجبیل، گشنیز، دارچین و رزماری فعالیت سیستم عصبی را افزایش داده و تمرکز را بهبود میبخشند.
۲. روغنهای آرامشبخش. انیسون، پونه کوهی، یلانگ یلانگ، اسطوخودوس، نارنگی، نعناع هندی، بابونه و مریم گلی به کاهش تنش عصبی و عضلانی کمک میکنند.
۳. روغنهای آداپتوژنیک. ترنج، صنوبر، ارس، کافور، سدر، صنوبر، کاج، درخت چای و اکالیپتوس باعث بهبود حال عمومی و تنظیم خلق و خو میشوند.
برخی روغنها، مانند رزماری، به طور همزمان چندین اثر دارند، از جمله تحریک و عمل آداپتوژنیک. ارزشمندترین روغنها، مانند کندر، مر و چوب صندل، فرآیندهای ذهنی را هماهنگ میکنند و هر سه اثر را دارند.
تحقیقات همچنین نشان داده است که استفاده از عطرها میتواند حافظه کوتاه مدت را بهبود بخشد. در یک آزمایش با دانشآموزان، عطر رزماری و بابونه به افزایش حافظه کوتاه مدت کمک کرد.
با این حال، مکانیسم دقیق عملکرد عطرها و اثرات فردی آنها نیاز به مطالعه بیشتر دارد. لازم به ذکر است که حساسیت به عطرها میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد که این امر بر اثرات آنها نیز تأثیر میگذارد.
به طور کلی، عطرهای طبیعت زنده به بهبود سلامت، خلق و خو و نشاط کمک میکنند و به حفظ وضعیت کلی بدن کمک میکنند.