روشی نوآورانه برای درمان درد بدون آسیب رساندن به بدن

به گزارش مجله خبری نگار، بسیاری از افراد از دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) برای درمان سردرد، آرتروز، رگ به رگ شدن، گرفتگی‌های قاعدگی و سایر انواع درد استفاده می‌کنند.

دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) گیرنده‌های COX-۱ و COX-۲ را مسدود می‌کنند که مسئول تولید پروستاگلاندین‌ها هستند، ترکیباتی که در اکثر بافت‌های بدن یافت می‌شوند و نقش کلیدی در ایجاد التهاب و درد دارند. در حالی که کاهش التهاب، درد را تسکین می‌دهد، مقادیر محدودی از التهاب برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت و بهبود ضروری است. بنابراین، این دارو‌ها نه تنها درد را کاهش می‌دهند، بلکه التهاب لازم را نیز کاهش می‌دهند، که می‌تواند بهبودی را کند کرده و عوارض جانبی ایجاد کند.

در این مطالعه، محققان مرکز درد لانگون دانشگاه نیویورک بر پروستاگلاندین E۲ (PGE۲) در سلول‌های شوان، واقع در سیستم عصبی محیطی - سیستمی که مغز و نخاع را به بقیه بدن متصل می‌کند - تمرکز کردند. تحقیقات نشان می‌دهد که سلول‌های شوان نقش مهمی در درد میگرن دارند.

این تیم دریافت که PGE۲ از طریق چهار گیرنده مختلف عمل می‌کند، که گیرنده EP۲ به طور خاص مسئول سیگنال‌های درد است، در حالی که گیرنده EP۴ بر التهاب تأثیر می‌گذارد. بر این اساس، محققان از دارو‌های آزمایشی در موش‌ها برای هدف قرار دادن فقط گیرنده EP۲ استفاده کردند و موفق شدند درد را بدون تأثیر بر التهاب تسکین دهند.

پیر آنجلو گبتی، نویسنده‌ی این مطالعه و دانشیار مرکز تحقیقات درد نیویورک، گفت: «التهاب به بدن کمک می‌کند تا بافت را ترمیم کند و عملکرد طبیعی را بازیابی کند. بنابراین، مسدود کردن کامل التهاب با دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی ممکن است روند بهبودی را کند کرده و باعث کمردرد شود. هدف ما جداسازی مکانیسم درد از مکانیسم التهاب بود و به این هدف دست یافتیم.»

نتایج مطالعه نشان داد که مسدود کردن گیرنده EP۲ در سلول‌های شوان، درد مرتبط با پروستاگلاندین را از بین می‌برد و در عین حال التهاب طبیعی را حفظ می‌کند، که به طور بالقوه راه را برای درمان‌های ایمن‌تر برای درد مزمن هموار می‌کند.

محققان خاطرنشان کردند که این کشف ممکن است وابستگی به دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی را که عوارض جانبی طولانی‌مدت آنها شامل مشکلات گوارشی و کلیوی است، کاهش دهد.

گبتی توضیح داد که کاهش کامل سطح پروستاگلاندین، لایه مخاطی محافظ معده را تضعیف می‌کند و پوشش آن را در برابر آسیب اسید‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند و جریان خون به دستگاه گوارش و کلیه‌ها را کاهش می‌دهد و بر عملکرد آنها تأثیر می‌گذارد.

نام دارو‌های مورد استفاده در این مطالعه و زمان عرضه عمومی آنها هنوز فاش نشده است، اما محققان معتقدند که مهارکننده‌های انتخابی گیرنده EP۲ نویدبخش درمان درد‌های مزمن، به ویژه هنگامی که به صورت موضعی استفاده شوند، هستند.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

منبع: دیلی میل