JAMA Neurology: ارتباطی بین کمبود ویتامین D و خطر ابتلا به زوال عقل زودرس یافت شد

به گزارش مجله خبری نگار، محققان طیف گسترده‌ای از عوامل خطر را برای ابتلا به زوال عقل در اوایل زندگی شناسایی کرده‌اند. این یافته‌ها، این تصور را که ژنتیک تنها علت این بیماری است، به چالش می‌کشد و پایه و اساس استراتژی‌های جدید پیشگیری را بنا می‌نهد.

یک مطالعه در مقیاس بزرگ، ۱۵ عامل خطر مشابه با عوامل مرتبط با زوال عقل دیررس را شناسایی کرده است. برای اولین بار، آنها پیشنهاد می‌کنند که با پرداختن به عوامل سلامتی و سبک زندگی، می‌توان خطر ابتلا به زوال عقل را در اوایل زندگی کاهش داد.

با وجود اینکه سالانه تقریباً ۳۷۰ هزار مورد جدید زوال عقل زودرس در سراسر جهان تشخیص داده می‌شود، تحقیقات نسبتاً کمی در مورد زوال عقل زودرس انجام شده است.

یک مطالعه جدید از دانشگاه‌های اکستر و ماستریخت، که در JAMA Neurology منتشر شده است، شامل بیش از ۳۵۰،۰۰۰ شرکت‌کننده زیر ۶۵ سال در سراسر بریتانیا به عنوان بخشی از مطالعه UK Biobank بود. این تیم طیف گسترده‌ای از عوامل خطر، از استعداد ژنتیکی گرفته تا سبک زندگی و تأثیرات محیطی را ارزیابی کرد. این مطالعه نشان داد که سطوح پایین‌تر تحصیلات رسمی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر، تنوع ژنتیکی، عوامل سبک زندگی مانند سوءمصرف الکل و انزوای اجتماعی و مشکلات سلامتی از جمله کمبود ویتامین D، افسردگی، سکته مغزی، اختلال شنوایی و بیماری قلبی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به زوال عقل زودرس را افزایش می‌دهند.

پروفسور دیوید لولین از دانشگاه اکستر بر اهمیت نتایج تأکید کرد: «این مطالعه‌ی پیشگامانه، نقش حیاتی همکاری بین‌المللی و کلان‌داده‌ها را در پیشبرد درک ما از زوال عقل و توسعه‌ی درمان‌های هدفمندتر برای زوال عقل در تمام اشکال آن نشان می‌دهد. این بزرگترین و قوی‌ترین مطالعه‌ای است که تاکنون در نوع خود انجام شده است. جالب اینجاست که برای اولین بار، نشان می‌دهد که می‌توانیم با هدف قرار دادن طیف وسیعی از عوامل مختلف، برای کاهش خطر این بیماری ناتوان‌کننده اقدام کنیم.»

دکتر استیوی هندریکس، پژوهشگر دانشگاه ماستریخت، گفت: «زوال عقل در جوانان عواقب بسیار جدی دارد، زیرا افرادی که از آن رنج می‌برند معمولاً هنوز شغل، فرزند و زندگی پرمشغله‌ای دارند. اغلب فرض می‌شود که علت آن ژنتیکی است، اما برای بسیاری از افراد، ما در واقع علت دقیق آن را نمی‌دانیم. به همین دلیل است که ما می‌خواستیم سایر عوامل خطر را نیز در این مطالعه بررسی کنیم.»

سباستین کوهلر، استاد نورواپیدمیولوژی در دانشگاه ماستریخت، افزود: «ما از مطالعات انجام شده روی افرادی که در سنین پیری به زوال عقل مبتلا می‌شوند، می‌دانستیم که تعدادی از عوامل خطر قابل اصلاح وجود دارد. علاوه بر عوامل جسمی، سلامت روان نیز نقش مهمی ایفا می‌کند، از جمله اجتناب از استرس مزمن، تنهایی و افسردگی. این واقعیت که این موضوع در زوال عقل زودرس نیز مشهود است، برای من تعجب‌آور بود و ممکن است فرصت‌هایی را برای کاهش خطر در این گروه نیز فراهم کند.»

محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه، زمینه جدیدی را در تعیین اینکه آیا خطر ابتلا به زوال عقل زودرس قابل کاهش است یا خیر، ایجاد می‌کند. علاوه بر این، می‌تواند دوران جدیدی را در مداخلات برای کاهش موارد جدید این بیماری رقم بزند.

نویسندگان این مطالعه نتیجه‌گیری کردند: «این مطالعه‌ی پیشگامانه، اطلاعات مهم و بسیار مورد نیاز را در مورد عواملی که ممکن است بر خطر ابتلا به زوال عقل در اوایل زندگی تأثیر بگذارند، ارائه می‌دهد. این مطالعه شروع به پر کردن شکاف قابل توجهی در دانش ما می‌کند. مهم است که در مطالعات بزرگ‌تر، بر اساس این یافته‌ها، مطالعات بیشتری انجام شود.»

*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاع‌رسانی ارائه شده و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها نمی‌باشد.