به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان آزمایشگاه جکسون در ایالات متحده کشف کردهاند که میتوکندریهای آسیبدیده، سیستم ایمنی را در حالت آمادهباش مداوم قرار میدهند. در نتیجه، وقتی باکتریها وارد بدن میشوند، سیستم ایمنی بیش از حد واکنش نشان میدهد و شروع به تخریب بافت میکند. این کشف در مجله Nature Communications (NatCom) منتشر شده است.
بیماران مبتلا به بیماریهای نادر میتوکندریایی در حال حاضر با مجموعهای از علائم شدید، از ضعف عضلانی گرفته تا مشکلات قلبی و مغزی، مواجه هستند. اما حتی عفونتهای رایج نیز میتوانند کشنده باشند.
پروفسور فیلیپ وست، سرپرست این مطالعه، گفت: «مطالعه ما روشن میکند که چرا عفونتها برای افراد مبتلا به اختلالات میتوکندریایی بسیار خطرناک هستند. ما همچنین مولکولهای خاصی را شناسایی کردیم که میتوانند توسط داروهای آینده هدف قرار گیرند.»
دانشمندان بر روی یک اختلال نادر به نام PolG تمرکز کردند که با نقص عملکرد DNA میتوکندری مرتبط است. این مطالعه بر روی موشهایی با جهش مشابه انسان با این تشخیص انجام شد. حیوانات به باکتری Pseudomonas aeruginosa آلوده شدند، یک پاتوژن خطرناک که اغلب باعث ذاتالریه و التهاب پوست میشود.
سیستم ایمنی موشهای «بیمار» بیش از حد واکنش نشان داد. به جای محافظت از بدن، التهاب به ویژه در ریهها مخرب شد. رفتار سیستم ایمنی شبیه موارد شدید کووید-۱۹ بود، زمانی که سلولهای خود بدن شروع به حمله به بافتهای بدن میکنند. مشکل اصلی این بود که میتوکندریها در این بیماران، حتی در غیاب هرگونه عفونت، دائماً در سیستم ایمنی «زنگ خطر» را به صدا در میآورند. این امر باعث افزایش تولید پروتئین خاصی به نام اینترفرون نوع ۱ میشود که سیگنال هشدار را فعال میکند. در نتیجه، حتی یک عفونت جزئی نیز باعث «انفجار ایمنی» میشود.
پروتئین کاسپاز-۱۱ در اینجا نقش ویژهای ایفا میکند - به بدن در تشخیص باکتریها کمک میکند. اما در اختلالات میتوکندریایی، این پروتئین بیش از حد فعال میشود. در نتیجه، سلولهای ایمنی به معنای واقعی کلمه "منفجر میشوند" و موادی را آزاد میکنند که باعث التهاب بیشتر میشوند.
این کشف امیدی برای رویکردهای درمانی جدید ایجاد میکند. دانشمندان به جای سرکوب کامل سیستم ایمنی، که به خودی خود خطرناک است، پیشنهاد میکنند که فقط پاسخ کاسپاز-۱۱ را کاهش دهند. این امر به بدن اجازه میدهد بدون التهاب کشنده با عفونتها مبارزه کند.