به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید، ارتباط شگفتانگیزی بین چربی شکم و دردهای اسکلتی-عضلانی شایع پیدا کرده است که پیامدهایی برای چگونگی درک و درمان بیماریهای مزمن درد دارد.
محققان دانشگاه تاسمانی و سایر موسسات، دادههای بیش از ۳۲۰۰۰ شرکتکننده در مطالعهی بانک زیستی بریتانیا را برای بررسی ارتباط بین چربی شکمی و درد مزمن تجزیه و تحلیل کردند. آنها با استفاده از تصویربرداری MRI پیشرفته، توانستند دو نوع مختلف چربی شکمی - بافت چربی احشایی (VAT)، که اندامهای داخلی را احاطه کرده است، و بافت چربی زیر جلدی (SAT)، که درست زیر پوست قرار دارد - را به طور دقیق اندازهگیری کنند.
نتایج، رابطهی واضحی بین دوز و پاسخ را نشان داد - هرچه چربی شکم فرد بیشتر باشد، احتمال تجربهی درد مزمن در نواحی مختلف بدن بیشتر است. این موضوع هم در مورد چربی احشایی و هم در مورد چربی زیر جلدی صادق بود. شرکتکنندگانی که چربی شکم بیشتری داشتند، بیشتر احتمال داشت که به طور کلی درد مزمن را گزارش کنند و بیشتر احتمال داشت که در چندین مکان مانند گردن، کمر، باسن و زانوها درد را تجربه کنند.
جالب توجه است که ارتباط بین چربی و درد در زنان قویتر از مردان بود. زنان تمایل داشتند چربی زیر جلدی بیشتر و چربی احشایی کمتری نسبت به مردان داشته باشند، اما با افزایش چربی شکمی، افزایش بیشتری در خطر درد نشان دادند. محققان حدس میزنند که این ممکن است به دلیل تفاوت در نحوه توزیع و عملکرد چربی در مردان و زنان باشد.
بنابراین، چرا چربی شکمی ممکن است در گسترش درد نقش داشته باشد؟ نویسندگان این مطالعه چندین مکانیسم بالقوه را پیشنهاد میکنند. چربی اضافی ترکیبات التهابی تولید میکند که میتواند اعصاب را حساس کرده و سیگنالهای درد را در سراسر بدن تقویت کند. همچنین میتواند منجر به افزایش فشار مکانیکی بر مفاصل و بافتها شود. علاوه بر این، چربی احشایی به طور خاص از نظر متابولیکی فعال است و با انواع مشکلات سلامتی مرتبط است که میتواند درد را بدتر کند.
این مطالعه که در مجله Regional Anesthesia & Pain Medicine منتشر شده است، دیدگاه سنتی مبنی بر اینکه چاقی در درجه اول با افزایش استرس بر درد مفاصل تأثیر میگذارد را به چالش میکشد. در عوض، نشان میدهد که خود بافت چربی ممکن است باعث التهاب گسترده و حساسیت به درد شود. این ممکن است به توضیح این موضوع کمک کند که چرا بیماریهایی مانند فیبرومیالژیا، که شامل درد در سراسر بدن میشود، در افراد چاق شایعتر است.
این یافتهها پیامدهای مهمی هم برای پیشگیری و هم برای درمان درد مزمن دارند. حفظ وزن سالم و کاهش چربی شکمی از طریق رژیم غذایی و ورزش ممکن است به کاهش خطر درد کمک کند. برای کسانی که از قبل درد مزمن را تجربه میکنند، مداخلات کاهش وزن با هدف قرار دادن چربی شکمی میتواند به طور بالقوه تسکین دهنده باشد. تفاوتهای جنسیتی شناسایی شده همچنین بر نیاز به رویکردهای فردی برای مردان و زنان تأکید میکند.
البته، برای درک کامل رابطه پیچیده بین ترکیب بدن و درد، تحقیقات بیشتری لازم است. با این حال، نتایج این مطالعه راههای جدید و هیجانانگیزی را برای درمان درد باز میکند و نشان میدهد که مداخلات هدفمند کاهش وزن میتواند به طور بالقوه به مدیریت درد مزمن کمک کند.
* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها عمل نمیکند.