به گزارش مجله خبری نگار، صداوسیما در مستندی جذاب و احتمالا بی نظیر با عنوان «آقای ایرانی» به اندیشه، ایده، نگاه و عمل یک رهبر تمام ایرانی و ایران دوست و عاشق ایران پرداخته است؛ رهبری که امروز تمام قد پشت وطن و هموطنانش ایستاده است. او کسی نیست جز سیدعلی خامنهای. ما در این مستند، با استناد به تاریخ ۵۰ سال گذشته درباره سوابق ایران دوستی، اندیشهها و عملکرد این رهبر ایران دوست، با شخصیتی بیشتر آشنا میشویم که شاید کمتر از این زاویه او را میشناختیم. در این گزارش، مستند «آقای ایرانی» را روایت میکنیم، اگرچه تماشای آن مزه دیگری دارد. از این رو، در انتهای گزارش، کیوآرکد تماشای آن را هم درج کردیم. البته اجازه بدهید، به بخشهای مرتبط از جمله صداوسیما تلنگری نیز بزنیم که تاکنون در معرفی این گونه شخصیتی از رهبر انقلاب، آن طور که باید به میدان نیامده بودند. به هر روی جا دارد، ما باز هم بیشتر با وجوه شخصیتی کمتر معرفی شده ایشان آشنا شویم.
مستند با این عبارات رهبر آغاز میشود: چرا من باید بهخاطر ایرانی بودنم احساس حقارت کنم؟ من به زبانِ خودم افتخار میکنم؛ من به فرهنگِ خودم افتخار میکنم؛ من به وطن و کشور و گذشته خودم افتخار میکنم. (۱۷/۴/۱۳۸۳) رهبر به ناسیونالیسم مثبت در ادبیات سیاسی متداول جهان اشاره میکند که اتفاقا ما به این نوع ناسیونالیسم و ملی گرایی تکیه هم میکنیم.
در ادامه روایتی از رفتار عدهای تندرو در ابتدای انقلاب اسلامی نقل میشود که این عده قصد داشتند، آرامگاه فردوسی در مشهد را تخریب کنند که وقتی رهبر انقلاب متوجه خبر میشوند، اجازه نمیدهند. ایشان این گونه روایت میکنند: اول انقلاب عدهای از مردمِ بااخلاصِ بی اطلاع رفته بودند قبر فردوسی را در توس خراب کنند. وقتی من مطلع شدم، چیزی نوشتم و فوراً به مشهد فرستادم؛ که آن را بردند و بالای قبر فردوسی نصب کردند؛ نمیدانم الآن هم هست یا نه. بچههایی که به آنجا میرفتند، چشمشان که به شهادت بنده میافتد، لطف میکردند و میپذیرفتند و دیگر کاری به کار فردوسی نداشتند. (۵/۱۲/۱۳۷۰)
«آقای ایرانی» روایتگر شناخت عمیق آیت ا... خامنهای از اقوام و قبایل گوناگون ایرانی است که ایشان در پنج دهه گذشته یا میان آنها زیست کرده و یا با آنان نشست و برخاست کرده است. این همدمی و موانست طولانی است که امروز اندیشه «ایران قوی» با تمامی آحاد مردمانش، زبانها و قبایل و فرهنگ هایش شکل میگیرد. رهبر میگوید: ««ایران قوی» یک شعار عمومی است، این را همه قبول دارند... مسلّماً ایران قوی بهتر از ایران ضعیف و ناتوان و توسریخور است... ملّت هستند که این قوّت را به کشور میبخشند.» (۱/۱/۱۴۰۰)
از همین روست که آقا معتقد است، «[دشمنان]فقط با جمهوری اسلامی مخالف نیستند، با ایران مخالفاند؛ آمریکا با ایران قوی مخالف است، با ایران مستقل مخالف است.» (۱۱/۷/۱۴۰۱)
کارشناسان معتقدند، این باور عمیق آقا به ایران و ایران دوستی ریشه در دوران کودکی و نوجوانی او دارد. در این مستند روایت میشود که ایشان اولین بیتی که از حافظ آموختند، بیتی بوده که مادرشان زمزمه میکردند و این گونه بذر فرهنگ ایرانی در شخصیت ایشان ریشه دوانده است. سخنرانی ایشان در کنگره حافظ شناسی (آبان ۱۳۶۷) و آن گاه که کفشهایشان را به احترام حافظ از پای درمیآورند، مورد توجه همگان قرار میگیرد.
ایشان آذر همان سال در تخت جمشید حضور مییابند و به تمجید معماری این بنای باستانی میپردازند، از این جهت که محصول هنر و ذوق ایرانی است: «خالق و آفریننده این مجموعهها کیست؟ ذهن ایرانی است، سرانگشت هنرمند ایرانی است. اشاره به این دارد که هرچند ممکن است در طول تاریخ، این آثار هنری توسط افراد مختلف و در دورههای متفاوت مورد استفاده قرار گرفته باشند، اما خالق اصلی و آفریننده این آثار، ذهن و هنر ایرانی است. به عبارت دیگر، این آثار نشاندهنده خلاقیت، نوآوری و ذوق هنری مردم ایران هستند.»
آن جا رهبر، تاکید میکند که از این بنا و مجموعه تاریخی باید حراست کنیم.
توجه و اهتمام بر حفظ و حراست از نمادهای ملی، از جمله ویژگیهای نگاه ایشان در چهار دهه اخیر بوده است: بنده زمان ریاستجمهوری در شورای عالی انقلاب فرهنگی قضیه طرح لباس ملی را مطرح کردم و گفتم بیایید یک لباس ملی درست کنیم؛ بالاخره لباس ملی ما که این کت و شلوار نیست. البته من با کت و شلوار مخالف نیستم؛ خود من هم گاهی اوقات در ارتفاعات یا جاهای دیگر ممکن است کاپشن هم بپوشم؛ ایرادی هم ندارد؛ اما بالاخره این لباس ملی ما نیست...
همه این روایت ها، نقلها و باورهاست که ایرانیترین رهبر را در آغاز جنگ ۱۲ روزه به میدان میآورد تا رجزخوانی کند که تمام دنیا بداند، این ایران باعظمت تسلیم نخواهد شد: رئیسجمهور آمریکا در یکی از بیاناتش و اظهاراتش گفت ایران باید تسلیم بشود. «تسلیم بشود»! بحث غنیسازی دیگر نیست، بحث صنعت هستهای نیست، بحث تسلیم ایران است. البتّه این حرف برای دهان رئیسجمهور آمریکا خیلی بزرگ است. ایرانِ باعظمت، ایرانِ با این تاریخ، ایرانِ با این فرهنگ، ایرانِ با این عزم پولادین ملّی، اسم «تسلیم» برای یک چنین کشوری مایه استهزاء کسانی است که ملّت ایران را میشناسند.ای ایران بخوان...
شاید یکی از گوشههای همه باورهای ایران دوستی سیدعلی خامنهای را در تصویری به تازگی دیدیم که در مراسم سوگواری شب عاشورا میخواهد که همه با هم «ای ایران» بخوانیم:ای میهن خدایی صحن امام رضایی
ایران ذوالفقار و ایران عاشورایی
در روح و جان من میمانیای وطن
تویی تویی تو هستی حرم تویی تو خانه من
ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران بد گوهران
ای مهر رخشان زیر سایه حیدر باشی در امان
ای دل و جانای میهن خدایی صحن امام رضایی
ایران ذوالفقار و ایران عاشورایی...
منبع: خراسان-صادق غفوریان