به گزارش مجله خبری نگار، علیرغم اثربخشی آن در مقاوم کردن رنگ در برابر شستشو و خشک شدن، مطالعات استفاده از آن را با خطرات مختلف سلامتی، از آلرژیهای پوستی گرفته تا مسمومیت و حتی احتمال ابتلا به برخی از انواع سرطان، مرتبط دانستهاند.
بدن در طول استفاده از لوازم آرایشی مقادیر کمی PPD جذب میکند، اما این میتواند منجر به واکنشهای آلرژیک شود که درماتیت تماسی و رینیت آلرژیک شایعترین آنها هستند. واکنشهای آلرژیک معمولاً حدود ۷۲ ساعت پس از تماس با پوست ظاهر میشوند و شامل قرمزی، تورم، تاول و خارش شدید میشوند. تخمین زده میشود که ۱.۵٪ از افراد ممکن است به PPD حساسیت داشته باشند و این درصد در افرادی که از قبل بیماریهای پوستی مانند اگزما یا بثورات پوستی دارند، به ۶٪ افزایش مییابد.
در زمینه سرطان، آژانس بینالمللی تحقیقات سرطان (IARC) رنگ موها را در صورت مواجهه با مواد شغلی به عنوان "احتمالاً سرطانزا" طبقهبندی کرد، اما معتقد بود که استفاده شخصی از آنها، آنها را به عنوان عامل سرطان در انسان طبقهبندی نمیکند.
یک مطالعه جامع ۳۶ ساله هیچ ارتباط روشنی بین استفاده از رنگ موهای دائمی و خطر ابتلا به اکثر انواع سرطان پیدا نکرد، اگرچه شواهدی مبنی بر ارتباط بین استفاده مکرر و زیرگروههای خاصی از سرطان، مانند سرطان سینه گیرنده استروژن منفی و سرطان سلول بازال وجود دارد، اما نتایج قطعی نیستند.
در موارد مسمومیت حاد، هنگامی که PPD به صورت خوراکی مصرف میشود، میتواند منجر به نارسایی سریع و شدید اندامهای حیاتی شود که معمولاً به صورت تورم گردن و مجاری هوایی (آنژیوادم) بروز میکند و ممکن است کشنده باشد.
با افزایش آگاهی از خطرات، محصولات رنگ موی بدون PPD ظهور کردند که از پارا-تولوئن دیآمین سولفات (PTDS) به عنوان جایگزینی با حساسیت کمتر استفاده میکردند و خاطرنشان کردند که حدود نیمی از افراد مبتلا به آلرژی به PPD ممکن است به PTDS نیز واکنش نشان دهند.
برای کاهش خطرات، توصیه میشود ۴۸ ساعت قبل از استفاده از هرگونه رنگ مو، تست حساسیت انجام شود. به متخصصانی که با این مواد کار میکنند توصیه میشود از دستکشهای محافظ استفاده کنند و مصرفکنندگان باید از عوامل خطرناک بیشتر آگاه شوند.
منبع: میرور