به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه هاروارد دریافتهاند که فشار خون بالا، که در حالت درازکش اندازهگیری میشود، احتمال ابتلا به مشکلات جدی قلبی عروقی و مرگ زودرس را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. مطالعهای که در مجله JAMA Cardiology منتشر شده است نشان میدهد که حتی بیمارانی که در حالت نشسته فشار خون طبیعی دارند، اگر فشار خونشان هنگام دراز کشیدن تغییر کند، ممکن است در معرض خطر قابل توجهی قرار گیرند.
این مطالعه در مقیاس بزرگ شامل ۱۱۳۶۹ شرکتکننده با میانگین سنی ۵۳.۹ سال بود. اکثریت افراد مورد مطالعه (۵۵.۷%) زن بودند. یکی از ویژگیهای کلیدی این کار این بود که همه شرکتکنندگان در مرحله اولیه هیچ بیماری قلبی عروقی تشخیص داده شدهای نداشتند، که به دانشمندان اجازه میداد تا پیشرفت آسیبشناسیها را از ابتدا پیگیری کنند.
نتایج مشاهدات کاملاً آشکار بود: در میان افرادی که فشار خون آنها در حالت نشسته در محدوده طبیعی بود، ۱۶.۴٪ در حالت درازکش دچار فشار خون بالا بودند. به موازات آن، ۷۳.۵ درصد از شرکتکنندگانی که در حالت نشسته فشار خون بالایی داشتند، در حالت درازکش نیز فشار خون بالایی را نشان دادند.
پیگیری طولانیمدت شرکتکنندگان طی ۲۵ سال، روند نگرانکنندهای را نشان داد: فشار خون بالای خوابیده به پشت، خطر بیماری عروق کرونر قلب را ۶۰ درصد، خطر نارسایی قلبی را ۸۳ درصد و خطر سکته مغزی را ۸۶ درصد افزایش داد. به ویژه میزان مرگ و میر ناشی از بیماری ایسکمیک قلب که بیش از دو برابر شده بود، چشمگیر بود. صرف نظر از میزان فشار خون در حالت نشسته، احتمال کلی مرگ ۴۳ درصد افزایش یافت.
محققان نتیجه گرفتند که بیماران مبتلا به فشار خون بالا در حالت خوابیده به پشت، با همان خطرات سلامتی مواجه هستند که افراد مبتلا به فشار خون بالا در هر دو حالت با آن مواجه هستند. نکته قابل توجه این است که خطرات در این گروه در مقایسه با افرادی که فقط فشار خون بالای ناشی از بیتحرکی داشتند، به طور قابل توجهی بالاتر بود. تنها استثنا موارد بیماری قلبی عروقی کشنده بود که میزان آنها قابل مقایسه بود.
یکی از نویسندگان این مطالعه بر لزوم تجدیدنظر در رویکردهای فعلی اندازهگیری فشار خون تأکید کرد. روش سنتی که شامل اندازهگیری فقط در حالت نشسته است، ممکن است منجر به تخمین کمتر از حد واقعی خطرات برای بیماران شود. فشار خون در حالت خوابیده به پشت باید به عنوان یک شاخص مستقل و مهم از مشکلات بالقوه قلبی عروقی در نظر گرفته شود.
دادههای بهدستآمده ممکن است پیامدهای مهمی برای عملکرد بالینی داشته باشند، زیرا مستلزم بازنگری در پروتکلهای استاندارد برای تشخیص فشار خون بالا و ارزیابی خطرات قلبی عروقی در بیماران گروههای سنی مختلف هستند.