مامان و بابا، من مهمم یا گوشی‌تون؟

به گزارش مجله خبری نگار، غفلت کردن یا نادیده گرفتن فرزندان، یکی از رفتار‌های رایج پدر و مادر‌های امروزی است. یک بچه هشت ساله در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده، برای پدر و مادرش نوشته: «چرا به من توجه نمی‌کنین؟ همش باید گوشی دست‌تون باشه؟ من مهمم یا گوشی؟ پس به من توجه کنین. اگه نکنین منم همین کارو انجام می‌دم. بدرود پدر و مادر عزیز. پایان». در ادامه و از منظر روان‌شناسی، توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم.

غفلت از فرزندان، آسیب‌زاتر از تنبیه‌بدنی

هنگامی که صحبت از خشونت می‌شود، همه ما فوری به تنبیهات بدنی و خشونت‌های کلامی فکر می‌کنیم، اما نوع دیگری از خشونت وجود دارد که اگر بیشتر از تنبیه‌بدنی آسیب‌رسان نباشد کمتر هم نیست و آن، غفلت یا نادیده گرفتن فرزندان است. بی‌توجهی به نیاز‌های روانی، رها کردن فرزند به حال خود، تنها ماندن به مدت طولانی در منزل، سپردن مراقبت کودک به دیگران برای ساعات و روز‌های طولانی همگی مصداقی از خشونت‌هایی هستند که به کودک روا داشته می‌شوند.

توجه به بچه‌ها لزوما هم‌نشینی نیست 

متاسفانه ملاک بسیاری از والدین برای وقت گذرانی با بچه‌ها، صرفا همنشینی و حضور فیزیکی است. در حالی که لزوما کنار هم بودن از نظر روانی برای کودکان ارضا کننده نبوده است و تنها تعامل و رابطه فعال دو نفره برای کودک احساس ارزشمندی و امنیت را به همراه می‌آورد. با رشد وسایل ارتباط جمعی، مدت زمان زیادی در این فضا‌ها صرف می‌شود و به دلیل جذابیت آن‌ها، والدین گاهی گذرزمان را احساس نمی‌کنند و نیاز‌های کودک مغفول می‌ماند. در این حالت دو اتفاق می‌افتد: یا خود بچه‌ها هم به این فضا‌ها رو می‌آوردند و ساعات زیادی را در فضای مجازی، تماشای کارتون و فیلم می‌گذرانند یا شروع به اعتراض به والدین می‌کنند و به هر طریقی می‌خواهند توجه آن‌ها را جلب کنند.

حالا چاره کار چیست؟

منظور ما از مطالب گفته شده این نیست که والدین تمام توجه خود را به کودک معطوف کنند و زندگی شخصی و زناشویی خود را تحت تاثیر حضور کودک قرار دهند. بلکه روزانه بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه وقت گذاشتن به صورت مفید و خالص برای فرزندان کفایت می‌کند. در این مدت زمان نیاز است که یک فعالیت هدفمند مانند بازی، صحبت کردن، خندیدن و شوخی کردن با کودک صورت بگیرد تا به کودک این حس القا شود که والدین وقت اختصاصی برای او در نظر می‌گیرند. هنگامی که والدین از فضای مجازی استفاده می‌کنند و کودکان چیزی از آن‌ها می‌پرسند بهتر است گوشی را کنار بگذارند، به چشمان کودک نگاه کنند و گفته او را بشنوند. با این کار به کودک احساس بی‌ارزشی و بی‌اهمیتی نمی‌دهند.

منبع: خراسان