کشف جدید: زمین و کهکشان راه شیری درون یک خلأ عظیم کیهانی!

به گزارش مجله خبری نگار/رکنا، آیا می‌توان تصور کرد که زمین و کهکشان ما در دل یک فضای عظیم و باورنکردنی خالی جای گرفته باشند؟ برخی شواهد علمی جدید نشان می‌دهند که وجود چنین فضایی ممکن است به پدیده‌هایی ناشناخته در کیهان پاسخ دهد.

زمین در دل یک خلأ کهکشانی

براساس یافته‌های اخترشناسان، فرضیه‌ای جدید از جهان اولیه مطرح شده که بیان می‌کند ممکن است ما در مرکز یک خلأ کیهانی با چگالی بسیار پایین قرار داشته باشیم. دانشمندان دانشگاه پورتموث و دانشگاه سنت اندروز با بررسی داده‌های امواج صوتی کیهانی، که از زمان انفجار بزرگ یعنی بیگ بنگ بازمانده‌اند، به این نتیجه رسیدند که کهکشان راه شیری احتمالاً در چنین فضایی جای گرفته است.

این امواج صوتی که گویی پژواک لحظات آغازین جهان را در خود ذخیره دارند، اطلاعات ارزشمندی از نحوه توزیع ماده در کیهان و ساختار‌های عظیم آن ارائه می‌دهند. نتایج این تحقیقات می‌توانند به حل یکی از پرسش‌های بنیادین کیهان‌شناسی کمک کنند.

حل معمای تنش هابل

یکی از پیچیده‌ترین معما‌های علمی، مربوط به مسئله‌ای به نام تنش هابل است؛ پدیده‌ای که به دلیل اختلاف در روش‌های اندازه‌گیری سرعت انبساط کیهانی، نتایج متفاوتی ایجاد می‌کند. دکتر ایندرانیل بانیک یکی از محققان این پژوهش، در این‌باره می‌گوید: «به نظر می‌رسد کهکشانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، ممکن است در مرکز یک خلأ محلی بزرگ قرار گرفته باشد.»

وی توضیح می‌دهد که این خلأ همانند یک کشش بزرگ عمل کرده و ماده را به سمت مناطق با چگالی بالاتر می‌کشد. همین امر باعث سرعت انبساط بالاتر در بخش‌های محلی‌تر کیهان شده و می‌تواند توضیحی برای اندازه‌گیری‌های ناسازگار در داده‌های مربوط به نرخ انبساط جهان ارائه دهد.

ویژگی‌های این خلأ کیهانی

براساس این تحقیقات، چگالی ماده در این فضای خلأ حدود ۲۰ درصد کمتر از میانگین کلی چگالی ماده در جهان است. این اختلاف در چگالی می‌تواند دلایل بسیاری از تفاوت‌های مشاهده‌شده در سرعت انبساط کهکشان‌ها را روشن سازد. برای دستیابی به چنین نتایجی، دانشمندان ۲۰ سال داده‌های امواج صوتی کیهانی را با دقت بررسی کرده‌اند.

دکتر بانیک نتایج این پژوهش را چنین جمع‌بندی می‌کند: «جهانی که در آن یک خلا محلی وجود داشته باشد، حدود ۱۰۰ میلیون برابر محتمل‌تر از جهانی است که بدون وجود چنین فضایی تصور شود.» او این احتمال را به پرتاب یک سکه تشبیه کرده و افزود: «این تقریباً مانند این است که یک سکه سالم در ۱۳ پرتاب متوالی، همواره شیر را نشان دهد.»

نتیجه‌گیری و چشم‌انداز آینده

این پژوهش جذاب در نشریه معتبر اخبار ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شده و تحت عنوان «آزمایش فرضیه خلأ محلی با داده‌های ۲۰ سال اخیر» به چاپ رسیده است. این دستاورد می‌تواند ما را یک قدم به کشف راز‌های کیهان نزدیک‌تر کند و همچنین کلیدی برای حل معمای تنش هابل ارائه نماید.

پژوهشگران امیدوارند با مطالعه دقیق‌تر بر روی ساختار‌های خلأ در کیهان و شبیه‌سازی‌های پیشرفته‌تر، تصویری کامل‌تر از سرنوشت کیهان و ساختار‌های عظیم‌مقیاس کهکشانی به دست آورند و تفاوت‌های عجیب و غریب در نرخ انبساط را بهتر درک کنند.