به گزارش مجله خبری نگار، مطالعهای که توسط پزشکان دانشگاه سیچوان (چین) انجام شده و در پورتال نورولوژی منتشر شده است، نشان میدهد افرادی که چربی زیادی در شکم یا بازوها دارند، در مقایسه با افرادی که چربی کمتری در این نواحی تجمع میکنند، بیشتر مستعد ابتلا به بیماریهایی مانند آلزایمر و پارکینسون هستند. همچنین مشخص شد افرادی که قدرت عضلانی بالایی دارند، کمتر از این بیماریها رنج میبرند.
این مطالعه که بر اساس دادههای بانک زیستی بریتانیا انجام شد، افرادی را که بیماری عصبی نداشتند و ترکیب بدنشان در ابتدا اندازهگیری شده بود، به مدت ۵ سال تحت نظر قرار داد.
برای تجزیه و تحلیل از مدلهای کاکس چند متغیره استفاده شد که اجزای مختلف ترکیب بدن، مانند چربی، عضله و استخوان، و ارتباط آنها با خطر بیماریهای عصبی را در نظر گرفت. در مجموع ۴۱۲،۶۹۱ شرکتکننده با میانگین سنی ۵۶ سال در این مطالعه شرکت داشتند که ۵۵٪ آنها زن بودند. مشاهدات نشان داد که در یک دوره متوسط ۹.۱ ساله، ۸۲۲۴ نفر به موارد جدید بیماریهای عصبی مبتلا شدند.
مشخص شد که الگوهای خاص ترکیب بدن با سطوح مختلف خطر ابتلا به بیماریهای نورودژنراتیو مرتبط هستند. به عنوان مثال، داشتن چربی در شکم و بازوها با افزایش خطر (HR = ۱.۱۳-۱.۱۸) همراه بود، در حالی که قدرت عضلانی بالا، تراکم استخوان و توزیع چربی عمدتاً در پاها این خطر را کاهش میداد (HR = ۰.۷۴-۰.۹۴).
جالب توجه است که بیماریهای قلبی عروقی نقش مهمی در این ارتباطها ایفا میکنند. به طور خاص، بین ۱۰.۷٪ تا ۳۵.۳٪ از ارتباطهای مشاهده شده بین ترکیب بدن و خطر بیماریهای عصبی با وجود بیماریهای قلبی عروقی، به ویژه بیماریهای مغزی-عروقی، توضیح داده میشوند.
این مطالعه بر اهمیت حفظ ترکیب بدنی سالم و مدیریت بیماریهای قلبی عروقی برای کاهش خطر بیماریهای عصبی تأکید میکند. این یافتهها ممکن است مبنایی برای استراتژیهای پیشگیرانه جدید برای بهبود سلامت و طولانیتر کردن زندگی فعال فراهم کند.