حرکت خزنده قلمروسازی امارات در خلیج فارس

به گزارش مجله خبری نگار، در گذشته اغلب تعارضات و کشمکش‌های فی مابین دولت‌ها در خشکی‌ها بوده و مناطق دریایی کمتر هدف درگیری بوده اند. ولی در یک قرن اخیر، به دلیل نقش مضاعفی که دریا‌ها پیدا کرده اند؛ تلقی از مسئله قدرت، امنیت و منافع ملی در رابطه با دریا‌ها دچار تحول شده است. شاید همین نقش تاثیرگذار دریا‌ها بر منافع کشور‌ها باعث شد که امارات در آغاز قرن ۲۱ اعلام کند قصد ساخت ۳۲۵ جزیره مصنوعی در آب‌های خلیج فارس را دارد، اما این جزیره سازی‌ها توسط امارات در کنار خطرات زیست محیطی می‌تواند با توجه به فاصله ۷۰ کیلومتری جزیره ابوموسی با شارجه مخاطرات استراتژیک هم برای کشورمان به همراه داشته باشد.

تلاش‌های امارات برای کشور گشایی

از سال‌ها پیش، امارات متحده عربی، تلاش‌های فراوانی برای قلمروسازی‌های جدید در خلیج فارس انجام داده و از هیچ تلاشی برای افزایش فضا‌های در اختیار فروگذار نکرده است؛ اقدام‌هایی مثل ساخت جزیره مصنوعی، تغییر خط مبدأ دریایی و اشغال جزایر یمنی با سوء استفاده از شرایط جنگی این کشور که در کمال ناباوری با سکوت دیگر کشور‌های ساحلی، رفته رفته حالت عرفی به خود گرفته است. امارات چند سال پیش با هدف افزایش قلمرو‌های دریایی خود در خلیج فارس چند جزیره یمنی را تصرف و با اعطای تابعیت اماراتی به ساکنان این جزایر، تلاش کرد اقدام خود را قانونی جلوه دهد و از اعتراضات احتمالی آن بکاهد.

خطرات زیست محیطی برای ایران

شاید در نگاه اول به نظر برسد ساخت جزایر مصنوعی در امارات ربطی به کشور ما ندارد، اما وقتی پای تخریب محیط زیست کشورمان به میان می‌آید مسئولان باید در قالب گفتگو و طرح آن‌ها در جوامع بین المللی جلوی آن را بگیرند. همین چند روز پیش بود که به گزارش پژوهشکده علوم زمین، رئیس این پژوهشکده ضمن هشدار راجع به اقدام امارات برای توسعه سواحل خود و پیشروی آن به سمت جزیره ابوموسی، گفت: «مطالعات ما نشان می‌دهد که وجود جریان بسیار شدید جزر و مدی در تنگه خوران موجب شده که طی هزاران سال یک متر رسوبات در این منطقه باقی نماند، ولی با ساخت پل خلیج فارس احتمال می‌رود که رسوبات وارد شده از منطقه خارج نشود و آسیبی برای جنگل‌های حرا باشد.» دکتر راضیه لک از جمله مخاطرات زمین‌شناختی ساحلی به مخاطرات ساحلی و دریایی استان هرمزگان اشاره کرد و افزود: «بالا آمدن سطح آب دریا، تغییر اقلیم و خشک شدن برخی مناطق ساحلی، توفان‌های گرد و غبار، مخاطرات زیست محیطی و آلودگی مناطق ساحلی و دریایی، آسیب دیدن اکوسیستم‌های حساس ساحلی، توفان‌های حاره‌ای، لغزش‌های دریایی، مخاطرات مرتبط با فرسایش و رسوب‌گذاری و سونامی از جمله این مخاطرات ساحلی به شمار می‌رود.»

پیشروی به سمت ابوموسی

دکتر راضیه لک همچنین در کنار خطرات زیست محیطی که این جزایر مصنوعی به همراه خواهد داشت از احتمال تفکرات شوم دیگر هم پرده برداشت و با بیان این که کشور امارات در حال ساخت یک سری ساختار‌های باریک، کم‌عرض، طویل و موازی با ساحل که کاربرد تفریحی نیز ندارند است، اضافه کرد: «این امر می‌تواند خطری برای ما در آینده باشد چرا که اگر امارات بتواند با این ساختارها، ساحل خود را توسعه دهد، شاید در آینده ادعایی در خصوص جزیره ابوموسی داشته باشد.»

چه باید کرد؟

شاید مهم‌ترین کاری که می‌توان انجام داد، اعتراض مداوم به این اقدام‌ها از سوی کشور‌های دیگر مثل ایران است که سبب می‌شود این قلمروسازی‌ها حالت عرف به خود نگیرد و در فرایند گذر زمان به حق غیرقابل بازگشت این کشور تبدیل نشود. درباره جزایر مصنوعی مهم‌ترین اعتراضی که می‌توان اظهار کرد، هشدار به پیامد‌های زیست محیطی است که متوجه خلیج فارس است.

منبع: خراسان