ترومای مرتبط با یک وضعیت آسیب زا که میلیون‌ها زن را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای و ژنتیکی، محققان بررسی کردند که آیا سابقه تروما و استعداد ژنتیکی در افزایش خطر ابتلا به اندومتریوز نقش دارند یا خیر. این ممکن است نحوه درک و غربالگری این بیماری مزمن را تغییر دهد.

اندومتریوز یک وضعیت دردناک است که در آن بافتی شبیه به آندومتر در خارج از رحم رشد می‌کند و باعث درد شدید، التهاب و مشکلات باروری می‌شود.

اگرچه تقریبا ۱۰ تا ۱۵ درصد از زنان در سنین باروری به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما علل دقیق آن نامشخص است.

در حالی که عوامل ژنتیکی در آسیب نقش دارند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که عوامل محیطی، از جمله استرس و تروما، نیز ممکن است در ایجاد بیماری نقش داشته باشند.

علاوه بر این، بسیاری از زنان به دلیل فقدان ابزار‌های تشخیصی کافی و درمان‌های پیشرفته، سال‌ها با تشخیص اشتباه و درمان‌های ناکارآمد مواجه هستند.

مطالعات قبلی ارتباط بین اندومتریوز و مشکلات سلامت روان، به ویژه اضطراب و افسردگی را نشان داده است. تحقیقات ژنتیکی اخیر همچنین نشان داده است که ممکن است مسیر‌های بیولوژیکی مشترکی بین اندومتریوز و اختلالات روانپزشکی وجود داشته باشد.

علاوه بر این، اگرچه ارتباط بین ترومای دوران کودکی و بیماری مزمن مستند شده است، مطالعات کمی به طور مستقیم به چگونگی تاثیر انواع مختلف تروما، مانند سوء استفاده در دوران کودکی، خشونت شریک زندگی و استرس شدید، پرداخته‌اند.

این مطالعه داده‌های بیوبانک انگلستان (بیوبانک بریتانیا) را از بیش از ۸۰۰۰ زن مبتلا به اندومتریوز و بیش از ۲۴۰۰۰۰ زن به عنوان گروه کنترل تجزیه و تحلیل کرد.

محققان ارتباط بین تجربیات آسیب زا مانند سوء استفاده در دوران کودکی، سوء استفاده جنسی، جرایم خشونت آمیز و خطر ابتلا به اندومتریوز را با استفاده از مدل‌های آماری که سن، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و قومیت را در نظر می‌گیرند، ارزیابی کردند.

سابقه ترومای خودگزارشی به انواع مختلفی از جمله ترومای شخصی (به عنوان مثال، خشونت شریک زندگی)، ترومای غیرشخصی (به عنوان مثال، بلایای طبیعی)، ترومای فیزیکی (به عنوان مثال، سوء استفاده فیزیکی یا جنسی) و ترومای غیر-فیزیکی (به عنوان مثال، غفلت عاطفی) طبقه بندی شد.

برای بررسی اثرات ژنتیکی بالقوه، این مطالعه شامل تجزیه و تحلیل‌های ژنوم از مجموعه داده‌های بزرگ، شامل بیش از ۲۱,۰۰۰ بیمار اروپایی تبار و نزدیک به ۲,۰۰۰ نفر از تبار آسیای شرقی بود.

محققان چندین نمره خطر ژنتیکی را بررسی کردند تا ارزیابی کنند که آیا حساسیت ژنتیکی به اختلالات مرتبط با تروما، مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، با افزایش خطر ابتلا به اندومتریوز مرتبط است یا خیر. الگو‌های مواجهه با تروما در میان زنان آلوده و غیر آلوده نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این مطالعه نشان داد که زنان مبتلا به اندومتریوز در مقایسه با غیر-مترومتریوز بیشتر احتمال دارد که تجربیات آسیب زا را گزارش کنند. آسیب‌های جسمی، از جمله سوء استفاده جسمی و جنسی، بیشتر با این بیماری مرتبط بود.

این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که اندومتریوز به ویژه با انواع خاصی از تروما، از جمله سوء استفاده در دوران کودکی، خشونت شریک صمیمی و تجربیات آسیب زا مرتبط با استرس عاطفی شدید مرتبط است.

علاوه بر این، زنان مبتلا به اندومتریوز بیشتر در معرض ابتلا به شرایط مرتبط با استرس مانند اضطراب و افسردگی بودند که ارتباط بین سلامت روان و بیماری را تقویت می‌کند.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی همچنین ارتباط معنی داری بین اندومتریوز و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نشان داد که یک مبنای ژنتیکی مشترک را نشان می‌دهد.

با این حال، هیچ تعامل مستقیمی بین تروما و استعداد ژنتیکی مشاهده نشده است، به این معنی که تروما به تنهایی در افراد دارای استعداد ژنتیکی باعث بیماری نمی‌شود.

به طور کلی، این مطالعه شواهد محکمی را ارائه کرد که تجربیات آسیب زا و استعداد ژنتیکی به خطر ابتلا به اندومتریوز کمک می‌کند. اگرچه مکانیسم‌های بیولوژیکی دقیق نامشخص باقی مانده است، این یافته‌ها اهمیت در نظر گرفتن سابقه روانپزشکی را هنگام غربالگری و تشخیص اندومتریوز برجسته می‌کند.