به گزارش مجله خبری نگار، بیماریهای عفونی پس از گذار از سبک زندگی شکار و گردآوری به سبک زندگی یکجانشینی مبتنی بر کشاورزی و دامداری، در میان انسانها شیوع پیدا کردند و آغاز دوران جدیدی در شیوع بیماریها را رقم زدند.
یک تیم بینالمللی به رهبری پروفسور اسکه ویلرسلف از دانشگاههای کمبریج و کپنهاگ، DNA بیش از ۱۳۰۰ انسان ماقبل تاریخ (که قدمت برخی از آنها به ۳۷۰۰۰ سال پیش برمیگردد) را بررسی و ۲۱۴ "اثر انگشت" ژنتیکی از عوامل بیماریزای شناخته شده انسانی را استخراج کردند. نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.
اولین شواهد بیماریهای مشترک بین انسان و دام - آنهایی که از حیوانات به انسان سرایت میکنند، مانند کووید-۱۹ - حدود ۶۵۰۰ سال پیش ظاهر شد.
اوضاع حدود ۵۰۰۰ سال پیش، با شروع مهاجرتهای بزرگ انسانی و افزایش تماس با حیوانات اهلی، به شدت بدتر شد.
طاعون ۵۵۰۰ سال قدمت دارد.
مالاریا ۴۲۰۰ سال قدمت دارد.
جذام قدمتی ۱۴۰۰ ساله دارد.
هپاتیت B قدمتی ۹۸۰۰ ساله دارد.
دیفتری قدمتی ۱۱۱۰۰ ساله دارد.
ویلرسلف ادعا میکند که این بیماریها نه تنها بر سلامت تأثیر گذاشتند، بلکه باعث فروپاشی جوامع باستانی، وقوع امواج بزرگ مهاجرت و ظهور سازگاریهای ژنتیکی در انسانها نیز شدند.
اوج شیوع بیماری همزمان با مهاجرت دامداران از تمدن استپ پونتیک (که مناطقی از اوکراین، جنوب غربی روسیه و قزاقستان امروزی را در بر میگرفت) به شمال غربی اروپا در حدود ۵۰۰۰ سال پیش بود. اثر انگشت ژنتیکی این مردمان هنوز در ژنهای اروپاییهای مدرن امروزی مشهود است.