به گزارش مجله خبری نگار، معمولاً این بیماران چارهای جز استخراج اسپرم از بیضهها با جراحی و مستقیماً برای استفاده بعدی در لقاح آزمایشگاهی (IVF) ندارند. اگرچه این روش جراحی تا حدی مؤثر است، اما خطراتی مانند عفونت و دوره نقاهت طولانی دارد و میزان موفقیت آن تنها نیمی از موارد است.
در مقابل، محققان یک جایگزین دارویی را بررسی کردند: ایزوترتینوئین، ترکیبی که از اسید رتینوئیک طبیعی (مشتق ویتامین A) که برای رشد و بلوغ اسپرم ضروری است، تقلید میکند. این ایده پس از آن مطرح شد که مطالعات قبلی نشان داد مردان نابارور اغلب سطح پایینی از این اسید را در بیضههای خود دارند.
این مطالعه شامل ۲۶ مرد مبتلا به آزواسپرمی غیر انسدادی و چهار مرد مبتلا به الیگواسپرمی بود. شرکتکنندگان ۲۰ میلیگرم ایزوترتینوئین را دو بار در روز به مدت حداقل شش ماه مصرف کردند و سطح هورمونها، آزمایش خون و آنالیز مایع منی آنها به دقت تحت نظر بود.
نتایج موارد زیر را نشان داد:
تا زمان انتشار این مطالعه، محققان نه دوره IVF را با استفاده از اسپرم پس از درمان انجام داده بودند که منجر به جنینهای سالم، چندین بارداری مداوم و حداقل یک تولد زنده شده بود.
با این حال، این درمان با عوارض جانبی قابل توجهی همراه بود. همه شرکتکنندگان خشکی پوست و ترک خوردگی لبها را تجربه کردند، در حالی که تقریباً نیمی از آنها تحریکپذیری، همراه با بثورات پوستی و افزایش سطح کلسترول و تری گلیسیرید را گزارش کردند. از آنجا که این دارو میتواند بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد، پزشکان بر لزوم آزمایش خون منظم در طول درمان تأکید کردند.
دکتر جاستین هومن، استادیار اورولوژی در مرکز پزشکی سدرز-سینای در لسآنجلس، گفت: «این ایده که یک داروی آشنا میتواند تولید اسپرم را تحریک کند، هیجانانگیز است، زیرا دریچهای به سوی یک گزینه غیرجراحی برای بیمارانی میگشاید که معمولاً مجبور به انجام عمل جراحی هستند.»
با این حال، او افزود: «این نتایج هنوز مقدماتی و در مقیاس کوچک هستند و قبل از اینکه بتوان آنها را یک دستاورد واقعی دانست، نیاز به تکرار در آزمایشهای بزرگتر دارند.»
متخصصان تأکید میکنند که ایزوترتینوئین در حال حاضر نباید برای درمان ناباروری مردان خارج از آزمایشهای بالینی استفاده شود. اگرچه مصرف آن توسط زنان باردار آشکارا خطرناک است - میتواند باعث نقصهای مادرزادی جدی شود -، اما وضعیت برای مردان متفاوت است، زیرا هیچ مدرکی مبنی بر آسیب رساندن به DNA اسپرم یا جنین حاصل از آن وجود ندارد.
در آینده، محققان امیدوارند مشخص کنند کدام گروهها بیشترین سود را از درمان میبرند، دوز و مدت زمان بهینه چیست و دارو تا چه حد بر کیفیت اسپرم و نتایج باروری تأثیر میگذارد.
این مطالعه در مجلهی «تولید مثل کمکی و ژنتیک» منتشر شده است.
منبع: لایو ساینس