به گزارش مجله خبری نگار، در دنیای امروز، هوش مصنوعی (AI) فراگیر شده است و تعاملات انسان و هوش مصنوعی روز به روز بیشتر و پیچیدهتر میشود. محققان دانشگاه واسدا در ژاپن تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا میتوان روابط انسان و هوش مصنوعی را از دریچه نظریه دلبستگی، یک مدل روانشناختی که به طور سنتی توضیح میدهد که چگونه افراد پیوندهای عاطفی با یکدیگر برقرار میکنند، بررسی کرد یا خیر. این کار در مجله Current Psychology منتشر شد.
تیمی از دانشمندان به رهبری فن یانگ و پروفسور آتسوشی اوشیو روش خاصی - مقیاس EHARS - را توسعه دادند که میزان «وابستگی» عاطفی یک فرد به هوش مصنوعی را اندازهگیری میکند. مشخص شد که بسیاری از افراد واقعاً برای پشتیبانی و مشاوره به هوش مصنوعی مراجعه میکنند: تقریباً ۷۵ ٪ از شرکتکنندگان در مطالعه از هوش مصنوعی به عنوان منبع کمک استفاده کردند و حدود ۳۹ ٪ آن را به عنوان یک همراه قابل اعتماد و همیشگی درک کردند.
در این مورد، دو نوع نگرش نسبت به هوش مصنوعی شناسایی شد: مضطرب - زمانی که فرد از گرفتن پاسخ اشتباه میترسد و به حمایت نیاز دارد، و اجتنابی - زمانی که فرد از نزدیک شدن به هوش مصنوعی ناراحت است و ترجیح میدهد فاصله خود را حفظ کند.
دانشمندان تأکید میکنند که کارشان به درک چگونگی درک هوش مصنوعی توسط افراد در سطح عاطفی کمک میکند. این دانش برای ایجاد سیستمهای هوش مصنوعی اخلاقیتر و سازگارتر با روانشناسی مهم است - به عنوان مثال، چتباتها برای حمایت از افراد تنها یا برنامههای رواندرمانی. چنین سیستمهایی قادر خواهند بود نیازهای فردی کاربران را بهتر در نظر بگیرند - نسبت به افراد مضطرب حساستر باشند یا فاصله افراد اجتنابی را رعایت کنند.
فن یانگ در پایان گفت: «با نفوذ عمیقتر هوش مصنوعی در زندگی ما، مردم نه تنها برای کسب اطلاعات، بلکه برای حمایت عاطفی نیز به آن روی خواهند آورد. تحقیقات ما به ما کمک میکند تا بفهمیم چگونه این اتفاق میافتد و فناوریهایی ایجاد کنیم که سلامت روان کاربران را در نظر بگیرند.»