به گزارش مجله خبری نگار، یک بیماری غیرطبیعی که به نام آکواژنیک اورتیکاریا یا «آلرژی به آب» شناخته میشود، همچنان پزشکان را کنجکاو و نگران کرده است. این یک اختلال نادر است که تماس ساده با آب را به علائم طاقتفرسا تبدیل میکند.
طبق گفته The Conversation، آلرژی به آب با احساس مداوم، سوزش و خارش در اعماق پوست مشخص میشود که حتی با کوچکترین تماس با آب ایجاد میشود.
دانشمندان معتقدند که آلرژی به آب ناشی از یک پاسخ ایمنی غیرطبیعی در بدن است که در اثر تعامل آب با پوست ایجاد میشود. این فرآیند مانند یک سیگنال هشدار است که سیستم ایمنی را بسیج میکند و به نوبه خود منجر به آزاد شدن موادی مانند هیستامین میشود که باعث کهیر و خارش میشود.
جهش در ژنهای خاص، از جمله ژن FABP۵ که مسئول عملکرد سد دفاعی پوست است، نقش کلیدی در ایجاد این بیماری دارد. این تغییرات ژنی میتواند توانایی پوست در دفع آب را مختل کند که باعث پاسخهای التهابی میشود.
تغییرات در ژنهای مرتبط با تنظیم سیستم ایمنی و سلامت پوست نیز بر استعداد ابتلا به این بیماری تأثیر میگذارند. با این حال، عوامل محیطی مانند تغییرات هورمونی یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی نیز ممکن است بر شدت علائم تأثیر بگذارند.
اگرچه مشاهدات مربوط به آلرژی به آب تنها در اواخر قرن بیستم آغاز شد، تحقیقات همچنان درک ما را از این اختلال نادر گسترش میدهد. با این حال، هنوز ناشناختههای زیادی وجود دارد و دانشمندان همچنان ژنتیک، ایمونولوژی و پوستشناسی را برای کشف اسرار این بیماری ترکیب میکنند.
درمان آلرژی به آب چالش برانگیز است. درمانهای سنتی، مانند آنتیهیستامینها و کورتیکواستروئیدها، علائم را تسکین میدهند، اما علت اصلی را برطرف نمیکنند. درمانهای تجربی، از جمله فتوتراپی و عوامل بیولوژیکی، چشماندازهای جدیدی را برای مدیریت این بیماری ارائه میدهند.
اجتناب از تماس با آب نیاز به برنامهریزی دقیق دارد و استفاده از موانع حفاظتی و حمایت روانی میتواند به بیماران در مقابله با مشکلات عاطفی مرتبط با بیماریشان کمک کند.
اگرچه آلرژی به آب همچنان نادر است، اما درک اساس ژنتیکی آن امیدی برای توسعه روشهای تشخیصی و درمانی مؤثرتر ایجاد میکند و رنج کسانی را که این بیماری را تجربه میکنند، کاهش میدهد.