به گزارش مجله خبری نگار، روانشناسان دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس دریافتهاند که کنجکاوی عمومی فرد با افزایش سن کاهش مییابد، اما علاقه به کسب دانش جدید و خاص همچنان باقی میماند. نتایج این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.
کنجکاوی شخصی یک ویژگی شخصیتی پایدار است که نشان دهنده علاقه عمومی فرد به یادگیری در مورد جهان است. در عین حال، کنجکاوی موقعیتی (یا «حالتی») یک تمایل کوتاه مدت برای یادگیری بیشتر در مورد یک موضوع خاص است که به عنوان مثال هنگام تماشای فیلم یا حل معماها ایجاد میشود.
این مطالعه شامل بیش از ۱۰۰۰ نفر در سنین ۲۰ تا ۸۴ سال (میانگین سنی ۴۴ سال) بود. شرکتکنندگان ابتدا یک نظرسنجی آنلاین را برای ارزیابی کنجکاوی عمومی خود تکمیل کردند، سپس در آزمونی با سوالات چالشبرانگیز شرکت کردند تا علاقه موقعیتی خود را ارزیابی کنند.
معلوم شد که هر دو نوع کنجکاوی با هم مرتبط هستند: کسانی که علاقه زیادی به کارهای خاص نشان میدادند، به طور کلی کنجکاوتر نیز بودند. با این حال، با افزایش سن، کنجکاوی شخصی، به ویژه در میانسالی، کاهش یافت. در عین حال، کنجکاوی موقعیتی - به ویژه مربوط به علاقه به سرگرمیها و تفریحات جدید - پس از ۵۰ سالگی شروع به افزایش کرد و در پیری به اوج خود رسید.
به گفته یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد روانشناسی آلن کاستل، این موضوع را میتوان با تغییر در اولویتهای زندگی توضیح داد:
این دانشمند توضیح داد: «با افزایش سن، میل به یادگیری را از دست نمیدهیم - فقط در مورد آن گزینشیتر میشویم.»
محققان معتقدند که کاهش کنجکاوی شخصی ممکن است با استرسها و مسئولیتهای زندگی بزرگسالی - تحصیل، کار، پرداخت وام و بزرگ کردن فرزندان - مرتبط باشد. وقتی این مسئولیتها کمتر ضروری میشوند، آزادی بیشتری برای علایق وجود دارد و کنجکاوی موقعیتی افزایش مییابد.