به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه میشیگان ژنی به نام PROX۱ را شناسایی کردهاند که نقش کلیدی در توسعه اشکال تهاجمی و مقاوم به درمان سرطان پروستات دارد. این کشف، راه را برای درمان جدیدی با استفاده از دستهای از داروهای موجود به نام مهارکنندههای هیستون داستیلاز (HDAC) باز میکند. این کار در مجله تحقیقات بالینی (JCI) منتشر شده است.
سرطان پروستات اغلب با مسدود کردن فعالیت گیرنده آندروژن درمان میشود، زیرا اکثر تومورها به آن وابسته هستند. با این حال، با گذشت زمان، برخی از تومورها حساسیت خود را به این روشها از دست میدهند و به "شخصیتهای" دیگری روی میآورند - پدیدهای به نام انعطافپذیری خطی. چنین تومورهایی در برابر درمانهای سنتی مقاوم میشوند و درمان آنها بسیار دشوار است.
این کار جدید، به رهبری دکتر زی دوان و دکتر جوشی آلومکال، نشان داد که این انتقال به طور چشمگیری فعالیت ژنی به نام PROX۱ را که هویت سلول را کنترل میکند، افزایش میدهد. علاوه بر این، مشخص شد که PROX۱ گیرنده آندروژن را سرکوب میکند، که نشان میدهد ممکن است یکی از دلایلی باشد که تومورها وابستگی خود را به آن از دست میدهند.
وقتی دانشمندان به طور مصنوعی PROX۱ را در سلولهای سرطانی پروستات تهاجمی «خاموش» کردند، رشد سلولها متوقف شد و شروع به مردن کردند. با این حال، هدف قرار دادن مستقیم خود PROX۱، به عنوان یک فاکتور رونویسی، با داروها دشوار است.
در جستجوی یک راه حل، محققان به شرکای PROX۱ - پروتئینهایی که با آنها تعامل دارد - نگاه کردند. در میان آنها هیستون داستیلازها (HDACs) بودند، آنزیمهایی که قبلاً داروهای تأیید شدهای برای آنها وجود دارد. دانشمندان پیشنهاد کردند که با مسدود کردن HDAC ها، میتوانند به طور غیرمستقیم PROX۱ را سرکوب کنند.
این فرضیه تأیید شد: مهارکنندههای HDAC سطح پروتئین PROX۱ را کاهش دادند و سلولهای تومور از بین رفتند. این اثر مشابه غیرفعال کردن کامل ژن بود.
آلومکال در پایان گفت: «دادههای ما نشان میدهد که PROX۱ علت انحراف از وابستگی به آندروژن است؛ و مهارکنندههای HDAC میتوانند به طور مؤثر آن را سرکوب کنند. این امر امکان آزمایشهای بالینی داروهای تأیید شده برای درمان اشکال تهاجمی سرطان پروستات را فراهم میکند، که در حال حاضر تقریباً هیچ درمان مؤثری برای آنها وجود ندارد.»