به گزارش مجله خبری نگار/دکتر لوئیس هکر، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد سابق دانشگاه اموری، توضیح میدهد: “اکثر سلولهای بدن گیرندههای سروتونین را بیان میکنند. این مطالعه افق جدیدی درباره چگونگی تأثیر سیلوسایبین بر فرآیندهای سیستمیک پیری، به ویژه هنگام تجویز در سنین بالا، باز میکند. ”
نتایج امیدوارکننده در موشهای مسن
در این تحقیق که در Nature Partner Journals’ Aging منتشر شده، موشهای ۱۹ ماهه (معادل ۶۰-۶۵ سالگی انسان) با دوز اولیه ۵ میلیگرم و سپس دوز ماهانه ۱۵ میلیگرم سیلوسایبین به مدت ۱۰ ماه تحت درمان قرار گرفتند. نتایج نشان داد:
افزایش ۳۰ درصدی نرخ بقا نسبت به گروه کنترل
بهبود کیفیت فیزیکی شامل:
کیفیت بهتر پوشش مو
کاهش موهای سفید
رویش مجدد مو
دکتر علی جان زاربی، مدیر تحقیقات روانگردان در بخش روانپزشکی دانشگاه اموری، میگوید: “این موشها نه تنها بیشتر زنده ماندند، بلکه پیری بهتری را تجربه کردند. به عنوان یک پزشک-دانشمند مراقبتهای تسکینی، یکی از بزرگترین نگرانیهای من طولانیتر کردن زندگی به بهای از دست دادن شأن و عملکرد است. ”
پیامدهای بالینی و آینده پژوهش
این یافتهها در حالی منتشر شدهاند که گزارش اخیر KFF نشان میدهد امید به زندگی در ایالات متحده با ۷۸.۴ سال هنوز از کشورهای مشابه از نظر درآمد و اندازه پایینتر است (۸۲.۵ سال). از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۲، امید به زندگی در کشورهای مشابه ۷.۹ سال افزایش یافته، در حالی که این رقم در آمریکا تنها ۴.۷ سال رشد داشته است.
دانشگاه اموری در حال حاضر در کارآزماییهای بالینی فاز II و III برای درمان افسردگی با کمک سیلوسایبین مشارکت دارد. دکتر زاربی اضافه میکند: “اگر درمان کمکی سیلوسایبین تا سال ۲۰۲۷ توسط FDA برای افسردگی تأیید شود، امیدوارم کیفیت بهتر زندگی به معنای زندگی طولانیتر و سالمتر نیز باشد. ”
جزئیات مطالعه و تأمین مالی
این پژوهش در دانشگاه اموری آغاز شد و توسط چندین جایزه از جمله جایزه Imagine, Innovative, and Impact (I۳) دانشکده پزشکی دانشگاه اموری، جایزه NIH Georgia CTSA و کمک مالی از مرکز علوم بهداشت وودراف اموری برای سلامت در پیری تأمین مالی شده است.