خشم بین جسم و ذهن: آسیب‌های آن و راه‌های مقابله سازنده با آن

تمام فرآیند‌هایی که توسط خشم برانگیخته می‌شوند، در جهت دفاع یا حمله (جنگ یا گریز) هستند، زیرا سیستم‌های بدن را فعال می‌کنند که مقدار زیادی انرژی مصرف می‌کند و ادامه این حالت برای مدت طولانی می‌تواند خطرناک باشد.

به گزارش مجله خبری نگار، دکتر ایرینا کورگایوا، متخصص مغز و اعصاب، توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان احساسات منفی را کنترل کرد.

به گفته او، وقتی عصبانی می‌شوید، سیستم عصبی سمپاتیک شما فعال می‌شود و هورمون‌های آدرنالین و نورآدرنالین ترشح می‌کند که منجر به افزایش فشار خون، ضربان قلب تند و افزایش تنش عضلانی می‌شود. اگر خشم ابراز نشود، می‌تواند منجر به استرس مزمن، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی عروقی شود. بنابراین، این متخصص توصیه می‌کند که خشم را به طور سازنده، مانند فعالیت بدنی، گفت‌و‌گو یا خلاقیت، ابراز کنید.

دکتر کورگایوا همچنین خاطرنشان می‌کند که خشم باعث آزاد شدن کورتیزول و آدرنالین می‌شود که باعث تنش عضلانی در آماده‌سازی برای فعالیت بدنی بالقوه می‌شود. استرس طولانی مدت می‌تواند منجر به خستگی و درد شود، در حالی که تمرینات تنفسی، مدیتیشن یا یوگا می‌توانند به شل شدن عضلات و کاهش تنش کمک کنند.

علاوه بر این، خشم سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می‌کند که هضم را کند می‌کند و باعث نفخ، گرفتگی عضلات یا اسهال می‌شود. در این موارد، تکنیک‌های آرامش‌بخش می‌توانند به بهبود هضم کمک کنند. خشم همچنین می‌تواند منجر به اضطراب و مشکل در خواب شود.

ابراز خشم از طریق پرخاشگری اغلب منجر به وخامت روابط می‌شود. با این حال، هوش هیجانی به مدیریت سازنده خشم کمک می‌کند و خودکنترلی، همدلی و گوش دادن فعال را توسعه می‌دهد که به بهبود ارتباط کمک می‌کند.

مشخص است که خشم مکرر و طولانی مدت باعث ایجاد تغییراتی در تعادل هورمونی می‌شود و ممکن است بر ژنتیک تأثیر بگذارد، به این معنی که گرایش‌های خشم ممکن است به فرزندان منتقل شود. با این حال، این لزوماً به این معنی نیست که کودک عصبانی خواهد شد. این تأثیر در موقعیت‌های مشابه از طریق واکنش‌ها و احساسات خود را نشان می‌دهد و ممکن است در بیماری‌های روان‌تنی ارثی بروز کند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری