یک درمان اساسی برای عوارض دیابت!

محققان دانشگاه آلبانی و دانشکده پزشکی گراسمن دانشگاه نیویورک، روش جدیدی را برای مسدود کردن یک مسیر سلولی کلیدی که در التهاب مزمن نقش دارد و بهبود زخم را در بیماران دیابتی مختل می‌کند، کشف کرده‌اند.

به گزارش مجله خبری نگار، این تیم توانست یک مولکول دارویی کوچک به نام RAGE۴۰۶R تولید کند که برای مختل کردن واکنش زنجیره‌ای درون سلول‌ها که یکی از دلایل اصلی عوارض دیابت است، عمل می‌کند.

الکساندر شختمن، استاد گروه شیمی و موسسه RNA در دانشگاه آلبانی، توضیح داد که درمان‌های فعلی بر کنترل سطح قند خون و کند کردن پیشرفت بیماری تمرکز دارند، اما به التهاب زمینه‌ای که منجر به عوارض می‌شود، نمی‌پردازند.

او افزود که این مطالعه یک مسیر درمانی امیدوارکننده را آشکار می‌کند که می‌تواند راه را برای توسعه شاخص‌های جدید برای سنجش اثربخشی درمان در مدل‌های حیوانی هموار کند.

این مطالعه نشان داد که بیماران دیابتی از تجمع مولکول‌های مضری به نام محصولات نهایی گلیکوزیله پیشرفته (AGEs) رنج می‌برند که یک گیرنده سلولی به نام RAGE را فعال می‌کنند. این گیرنده سپس یک پروتئین درون‌زا به نام DIAPH۱ را تحریک می‌کند و باعث التهاب مزمن و اختلال در بهبود زخم می‌شود.

با استفاده از تکنیک‌های زیست‌شناسی ساختاری، این تیم یک جایگاه اتصال کلیدی در پروتئین DIAPH۱ شناسایی کرد که می‌تواند توسط مولکول جدید RAGE۴۰۶R مختل شود، که مانع از تعامل گیرنده با پروتئین شده و مسیر التهابی را متوقف می‌کند.

پرستو نظریان، دانشجوی دکترا در دانشگاه آلبانی و یکی از نویسندگان این مقاله، گفت که او بیش از ۱۰۰ مولکول را برای تعیین موثرترین فرمول برای سرکوب مسیر التهابی بررسی کرده است و افزود که RAGE۴۰۶R توانایی قوی در مهار التهاب مزمن و بهبود بهبود زخم نشان داده است.

آزمایش‌ها روی سلول‌های انسانی و موش‌ها نشان داد که این ترکیب جدید به طور قابل توجهی سطح التهاب را کاهش داده و بهبود زخم را در مدل‌های دیابتی تسریع می‌کند.

آن ماری اشمیت، استاد غدد درون‌ریز در دانشکده پزشکی گراسمن، تأیید کرد که این مولکول جدید اولین درمان بالقوه‌ای است که علل ریشه‌ای عوارض دیابت را هدف قرار می‌دهد و توضیح داد که اگر در آزمایش‌های بالینی روی انسان مؤثر واقع شود، می‌تواند تغییر کیفی در درمان بیماران مبتلا به هر دو نوع دیابت (نوع ۱ و نوع ۲) ایجاد کند.

یافته‌های این مطالعه در مجله Cell Chemical Biology منتشر شده است.

منبع: ایندیپندنت

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری